Öncelikle bütün motorsikletçi ve motorsiklet hayranı arkadaşlarıma iyigünler dilerim..Başlıktan da anlaşılacağı üzere ben bir şeytan üçgeninin kilit noktasıyım.Bir tarafta motor alırsan beni tanıma diyen annem,bir tarafta hayallerim çocukluğumdan beri hayalini kurduğum ve tam gerçekleştirecekken duvara tosladığım düşlerim,bir taraftan da gizlice b ehliyetine a2 yi ekleyen mağdur durumda ben....
Yaşım 22 arkadaşlar..ve seneler senesi motor tutkunuyum..yani bu bir heves değil ...hayatımın bir parçası sanki benim için....Çocukluğumdan beri bisiklete binerek bu isteklerimi tatmin etmeye çalıştım.Ta ki bundan 4 sene önce bi arkadaşımın motorsikletini kullanıncaya kadar...Normalde motora binmiştim hep artçı olarak tabiki,fakat şimdi motorun efendisi bendim, ben ne istersem onu yapmak zorundaydı motor.Motoru çalıştırdıktan sonra(hiç unutmuyorum yamahanın mopediydi ama iyi gidiyordu)ilk gazı vermemle beraber ufaktan hareketlenmeye başlad.Yavaş yavaş gazı yükselterek motoru ivmeledim ve artık sadece ikimiz kalmıştık.Kendimi düz yola vurduğumda suratıma çarpan rüzgarın vermiş olduğu zevk beni göklerde uçuruyordu sanki.O zamanlarda saçlarım uzun olduğu için saçlarımı rüzgarın ahengine bırakmıştım...Bisikletin pedalını çevirmeden gitmenin çok güzel birşey olduğunu anladım o gün..Artık anlamıştım motorun aslında benim bir parçam olduğunu...
motoru arkadaşıma teslim ettiğimde içimden birşeyler kopmuştu,tabi evdekilerde iyi bir trip atmışlardı bana..Gerçi o anda benim aklım motordaydı gözümün önünden gitmiyordu o geçirdiğim güzel dakikalar...
en sonunda büyüdüm kocaman bir adam oldum..İçimdeki motor ateşi adeta güneş gibi bir alev topuna dönüşmüştü..bir motor gördüğüm zaman sanki uzun zamandan beri görmediğim sevgilimi görmüş gibi kalbim yerinde duramıyordu.O an birşeyler yapmamın gerektiğini düşündüm ve ehliyete yazılmaya karar verdim.Karşı çıkacaklarını bildiğim için evdekilere birşey söylemedim...En sonunda ehliyeti aldım.
Dün fuara gittiğimde buruk bir sevinç yaşadım.Büyük ihtimalle oradaki çoğu motoru hayatım boyunca kullanamayacaktım fakat orada onların üzerlerine atlayıp resim çektirmek bile bana heyecan veriyordu.Öte yandan buraya motorsikletle gelip kaskımı koluma geçirerek dolaşmak varken metroyu kullanmak fena koydu bana..
Standları gezdim,motorlara bindim ve eve geldim..Aklımda motorlar evde ise ne işin var motor fuarında tripleri uçuşuyordu..Şimdi asıl soruya geliyorum.Ben motorsiklet ALIYORUM.Bunun için herşeyi yapabilirim ve motoru aldığım zaman da ailemden gizleyeceğim...otoparka bırakacağım koruma kıyafetlerimi kaskımı..getirmeyeceğim eve....siz olsaydınız benim yerimde ne yapardınız????
herkese KAZASIZ sürüşler iyi günler dilerim......
bi şekilde ikna etmek lazım aileyi. çünkü rızasız yapılan işlerde muhakkakki bi musubet oluyor. göz kaıyor yani üstünde ama yapacak olduktan sonra da gözüm bişey görmedi açıkçası. 2günde gittim aldım scoteri 
kivanckoc adlı üyeden alıntı
