Ateşten Teker 1-2-3 (Mutlaka Okuyun ecemiler)

[eguvere]

Arkadaşlar araba sevdasıyla başlayan ve motor sevdasına dönüşen hikayami anlatmak istedim. Sıkılmadan yazıyorum. Umarım sıkılmadan okursunuz.

Yazacaklarımın hepsi başımdan geçmiş olaylar olacaktr. Özellikle yeni motor alacak arkadaşların okumasını şiddtle tavsiye ediyorum.


"Motor almayı çok istiyodum. Ama motordan hiç anlamazdım. Her gördüğüm motora bakar, her gördüğüm motorcuya sorular sorardım. Hele motor satan bi yer gördümmü kimse tutamaz arkadaş beni. İçeriye girer bütün motorları tek tek incelerdim. Tabi ehliyet yok, tecrube yok, deneyim yok, motor almak için destek olan hiç kimse yok. Yani imkansız bir olay gibi gözüküyordu. Maddi durumlarda iyi olmayınca tabi :(
Ama insan isteyince yapamayacağı bişey yok. Ve bi gün nasıl olduğunu anlamadan bi motor sahibi oldm. O kadar şaşırmışımki bu işe ne kaskım var, ne ehliyetim var. Ne korumam hiç bişey yok. Motoru teslim almaya gidiceğim ilk gün. Garip bir cumartesi günü. Ben kasksız binmek istemediğimden dolayı yana döne kask arıyorum. Taksimin altını üstüne getirdim ama en sonunda istiklalin sonlarında kıytı köşelerde bi yerde, bisiklet satan bi yerde 25 liraya aldım bi kask. Kaskımı aldım kalbim yerinden fırlayacak gibi. Çok garip bi dugu anlayan arkadaşlar vardr. Ve ordan koşarak yorulduğum yerde hızlı yürüyerek taksim meydana çıkmaya çalışıyorum. Sanki o yol hiç bitmicekmiş gibi. Motoru cihangirde bi otoparktan alıcam. Ve taksim meydandayım cihagire doğru gidiyorm. Aklımda milyontane hayal kurmuşum, acayip duygulara girmişim. Veee benim motormla tanışacağım o an. Otoparkın kapısını açtılar onu gördm. Tam karşımda duruyordu. (Arkadaşlar bu arada hayatımda hiç motor kullanmamışım yani. Düşünün o kadar hevesliyim ve ilk defa motora binicem onu ordan eve getiricem. Evde mecidiyeköy derede.) Hayatımda ilk defa bineceğim için bana çok acayip geldi. Halbuki Yukinin 49,5 cclik bi motoru. Biliyorum çok acayip gelyr size ama iilk defa binenler için öyle. Adam bana nasıl çalıştıracağğımı gösterdi. Onu bile bilmiyorm yani neyse ben motora bindim biraz korkak biraz ürkek bir duyguyla gaza bastım yavaşca ve hafiften gitmeye başladı. Sevinçten deli olucam neredeyse. Ve cihangirden motorla yola çıkmaya başladım taksime doğru çıkıyordm. Kask o kadar büyük geliyoduki önümü bile göremiyordum. Arada kaskı kaldırıp yola bakmak için mücadele falan diye motor hayatımız başladı böylece. Ve ilk yolda kalışım ilk kaza atlatışım o gün oldu. Benzinim bitti taksim meydanda. Ve ordan benzinciye elimde götrmek zorunda kaldım motoru. Çok zor oldu. Yani ilk gün ben onu taşıdım beraber sırayla taşıttık birbirimizi.

İlk gece motoru dışarda bırakıp yatıcam. Ama onun öncesinde motora öyle bi kilit aldımki. Yani gelen hırsız motoru bırakıp kilidi alıp kaçar. Ben camdan gece 2,30 a kadar motora baktım ve öyle uyuya kalmışım. Sabah kalktığımda daha kahvaltı yapmadan motorun kilidini çözdüm. Sanki ellerine kelepçe takmışım. Ve motorm turuncu olduğu için isminide havuç koymuştum Çok acayipti ya... "

Evet arkadaşlar İlk motor kullanmaya böyle başladık. Bugün burada bitirmek istiyorum. Hikayemin sonunda basamakları nasıl tek tek çıktığımı göreceksiniz. Yuki 49,5 cclik bi motordan nasıl yüksek (cc)li bi motora geçtiğimi ve o yüksek ccli motoruda kendi çaba ve kmiseden destek almadan nasıl aldığımı ve sonra o motorumdaki deneyimlerimi anılarımı daha sonrada nasıl motorumu kaybettiğimi anlatacağım inşaallah.

"Kış mevsiminin henüz geçmediği ve kendini olağan gücüyle hissettirdiği bir şubat ayı, sonradan tecrube edindimki bu havalar ilk başlayan motorcular için çok tehlikeli ve sorunlu bi hava imiş...

İçimde biriktirdiğim tüm hevesim ve mutluluğmla soğk ve yağışlı havaya rağmen kendimi dışarı attım ve motorumun yanına gittim. Ona bakıyordum, yanımda duruyordu, benim motorumdu, bana aitti ve nereye istersem oraya gidecektik. Ama bu mutluluğun çok kısa süreceği aklımın ucundan bile geçmiyordu. Öyle ya bana ait olan bişeydi ne olabilirdi ki...

Ve ilk yolculuğumuza başladık soğktan ellerimin donmasına ve rüzgarın verdği buz etkisine rağmen mutluydum. Bu durumu en çok sevdiğim kişi ile sözlümle paylaşacaktım. Ve sözlümün yanına gittim. Bi derdi sıkıntısı vardı. Şişlide bi parkta oturuyoduk. İçimdeki sevinç birden hüzne dönüştü. Onu öyle görmeye dayanamamıştım. Biraz sessiz kaldıktan sonra konuştuk. Ve onu mutlu etmek için gezelimmi biraz dedim. önce binmek istemedi. çok ısrar ettim ve kabul etti. çünkü yanında ben vardım ve ne olrsa yine beraber olacaktı, o yüzden pek fazla bi önemi yoktu korkmanın. o gün şişliden Eyübe doğru gittik. Giderken ben kaskımı çıkarttım ve ona verdim. Hazırlıksız olmanın ve acemiliğin verdiği tecrubesizlikle böyle bişey oldu. motorumuz ufaktı ama benim gözümde çok büyüktü. akşam saatleriydi, gidiyoduk ve yanımızdan geçen arabaların bizi görmezden gelir bi tavırla neredeyse üstümüze çıkacamış gibi davranmaları beni sinirlendirmişti. kavga etmemek için zor tutuyodum kendimi. Zor bela eyübe vardık. Arabaların motoru farketmediğini ve bizleri potansiyel suçlu gibi görmelerini o zaman anladım. sahilde oturduk biraz. hüznün yerini bi mutluluk almıştı...

Biraz otrduktan sonra kalkmaya karar verdik. Şunu da söylemeden geçemeyeceğim. Ufak motorun bi avantajıda şu oldu, sözlüm bana sımsıkı sarılıyodu ve çok yakın olduğumuz için başını sırtıma yaslıyodu. buda benim çok hoşuma gidiyodu. Ve dönş yolndayız ben öyle bi hal içine girmişimki sanki vucudumun her hücresi donmş, vursalar paramparça olucam. Titriyorum soğktan belli etmemeye çlışıyorm sözlüme. Öyle ya erkek olmanın verdiği bi duygu ile... üşüyomusun diye sorduğunda yok deyip geçiştiriyorum... Evet MOTOR MONTU giymenin önemini o gün başlayan ve uzunca bir süre gitmeyen, geceleri beni yatağımdan kaldırıp okmeydanı acile kadar götüren omuz ağrılarıyla uğraşmaya başladığımda ANLADIM...

ve ertesi günün akşamı hava sğk etkisini biraz da olsa yitirmişti... mahallede arkadaşlarla otruyoduk. çok yakın kardeş gibi gördüğüm arkadaşlarım zaten iki üç kişilerdi. başıma geleceklerden habersiz bir şekilde muhabbet ediyoduk. Ve beni çileden çıkaran o söz. (Kanka versene bi tur atayım)... cevap veremedim bi zaman ve hadi oğlum verde bi tur atayım sesiyle kem küm etmeye başladım. Onların bi motor aldın bizden değerlimi, motor aldın sattın bizi demeleriyle büyük bi ikilemin içinde kalmıştım sanki. Duygularım motoruma başka bi el değdirmemek, arkadaşlık hislerimde ver ne olacakki en fazla bi tur atıp gelecek diyordu. Ve arkadaşlık hislerime yenilip motorumu verdim. Üstüne bindiği zaman içimden bişeyler kopuyodu sanki. biraz gittikten sonra dönerken yerlerin ıslak olmasının verdiği etkiyle gözlerimin önünde düşmüştü. Aman Allahım! Olamazdı... Dünyam yıkıldı sanki. Gözümden sakındığım motorum ne hallere gelmişti. Öylece kala kaldım. Ama olan olmuştu. Yapacak bişey yoktu fazla. Byük bir hayal kırıklığı ile motorumun yanına doğru gittim. Ve öylece yerdeydi. Arkadaşım hemen ayağa kalkmıştı fazla bişeyi yoktu. Açıkçası pek umrmdada değildi. Kendi zevki ve hevesi için benim gözümden sakındığım motorumu ne hale getirmişti. Ve arkadaşlar motorumu kankamda olsa kimseye vermemeyi o gün ANLADIM....

üzücü bir gündü. o güne kadar can ciğer olduğumuz insan o günden sonra çok değişmişti. işin içine maddiyat girdiği için oluyordu heralde bunlar. Bense tecrube yediğin kazıkların bileşkesidir düşüncesi ile motorumu tamire verdim. kısa sürede toparlandı. ama bir kere darbe almıştı....

o sinir bozucu zamanı sözlümün aramasıyla unuttum kısa süreli olsada. biraz konuştuk ve dertleştik.

insanları tanımak için, onlarla arkadaşlık yapmak yetmiyormuş. Zamanla anlıyor insan bunları.
Haftanınilk iş günüydü. yıllarca minübüslerde insanlarla üst üste gitmenin verdiği kötü ve iğrenç durum artık son bulacaktı. sabah motoruma bindim ve yola çıktım, herşey iyi hoş ve güzeldi. o günün akşamı ve hava yağmurlu rüzgarın etkisiyle daha da şiddetli yağıyordu. Bense yağmurlu havalarda ilk deneyimlerimi yaşamaya başlıyordum. hızlı bir şekilde eve gitme düşüncesiyle motorumun yanına gittim. büyük bir hevesle marş düğmesine bastım.. Aman Allahım oda ne.. Motorum çalışmıyor. :(((( hafif gaz verip çalıştırmayı denedim. ama yine olmadı. yağmur gittikçe şiddetleniyordu. ben bir taraftan ıslanmanın verdiği etkiyle boğşrken motorumda beni yarı yolda bırakmıştı. Ben çalıştırayım derken gaz telini kırmışım. ve pangaltından mecidiyeköy galata deresine kadar elimde taşıdım yine. bu ikinci oluyodu. o günü çok şkr o şekilde atlatmıştım. henüz bir haftalık motorun bu şekilde arıza vermesi beni çok endişelendirdi. o zamanlar form sitelerine üye olmadığımız için motorlar hakkında fazla bilgimizde yok. yani hangi motor daha iyidir gibi...motorumu o günün sabahı tamirciye verdim. ve 30 tl masraf istediler. sonradan öğrendimki gaz telinin ücreti 5 lira gerisi hava parası imiş. motorumla ilgili araştırmadan iş yapmayacağımı o gün anladım. bu anlamaların artması hem korkutuyor hemde tecrubelendiriyordu beni....

herşeyden habersiz kask takmanın önemini anlamak beni çok yıpratmıştı. inş önümüzdeki yazımda bunu ve diğer sıkıntıları anlatacağım. kısa süre sonra motorumla ayrılacaktık. ve ben herşeyden habersizdim.........

[trhakan]

4 beklıyoz

sadece acemiler deil bence herkes okumalı okuyan her kişide mutlak kendinden bişiler bulacaktır saygılar

[yürekçe]

4. yü de anlatmalısın

[avkan65]

yaşını bilmiyorum ama, var gücünle çalışıp,bir yerlere geldiğinde ve ilerki senelerde bu yaşadıkların acı tatlı bir hayal olarak kalacak aklında ,tebessümle anacaksın ,yeterki Allah kaza bela başka dert vermesin her şey zamanla aşılıyor.İmkanlar değişiyor ,kafa yapın değişiyor geçmişte yaşadıklarından ders alabiliyorsan ilerki zamanlarda aynı şeylerle tekrar karşılaştığında, ona göre davranıyorsun bunun adıda tecrübe olsa gerek ..

[KÜLHANBEYİ]

valla çok sevdim bu anılarını kardeş aynı beni anlatıyo gibisin bende yeniyim ve hayatımdaki ilk motoru aldım,aynı şeyler hemen hemen benimde başıma geldi diyebilirim

[aargh]

Çok güzel ya, kardeşim sen yazmaya devam et biz zevkle okuruz.