sevgili dostlar,
ben yıllardır kafama göre bir mezar taşı yaptırmaya kararlıyım ama kime danışsam ( özelikle ailemden biriyse ) genelde tepki alıyorum...
sizin de bir yanınızda ölümü anımsatacak ama bir yanınızı da "ölüme rağmen" doya doya yaşamanın gerekliliğini de hissettirecek bu tip fikirleriniz var mı?
Maraşta kısıtlı imkanlarda ben 3-5 model bakındım, üzerine yazdıracağım şiirimde hazır...
motosiklet simgesi vs olacak elbette ama bakalım farklı nne tip fikirler çıkacak...
Abi psikopat mısın ?
Ne gerek var böyle iç karartıcı şeylere yahu.
İllede kendim belirleyim diyorsan (...ki bence bu da oldukça psikopat bir fikir) vasiyetini bırak ailene yazdırsın onlar.
Ha birde aklıma bir fıkra geldi geçenlerde bir arkadaş anlattı çok hoşuma gitti...
Laz hep diyomuşki çevresine, ben bak hastayım, ben hastayım, ben hastayım diyomuş, kimse dinlemiyomuş kendisini.
Ben hastayım ben ölücem bana bakın filan, sonra demiş ben ölürsem mezar taşıma böyle yazın demiş.
Laz ölmüş, mezar taşına yazmışlar:
ben hastayım dedim dedim inanmadınız bak ne oldu şimdi...
Ha...bak ne oldu
hahah...
Öyle demiş bizim laz
Bu adam anlatınca daha güzel oluyor bu fıkra.
''sizin de bir yanınızda ölümü anımsatacak ama bir yanınızı da "ölüme rağmen" doya doya yaşamanın gerekliliğini de hissettirecek bu tip fikirleriniz var mı?''
Açıkçası motosiklet aynen bahsettiğinlz bu duyguyu insana fazlaca yaşatıyor. Belkide bu nedenle sizde kullanıyorsunuz ama farkında değilsiniz.
Aslında öldükden sonra mezar taşımı falan kendim seçmeyi çok uzun süre önce bende istiyordum ama en son yakınımı kaybedince ölümden sonra dünyada kalanların ne kadar anlamsız olduğunu fark ettim. Hatta mezarlıklarda mezar taşına yazılmış olan şeylerin zaten oraya üzüntüyle gelmiş diğer ölmüşlerin ailelerinin yaralarınıda nasıl deştiğine bizzat şahit oldum. Sonuçta oraya gelen ölmüşlerin yakınları zaten duygusal anlamda ağır bir üzüntü yaşıyorken en ufak bi cümleden bile kaybettikleri yakınlarıyla yaşadıklarını hatırlayıp daha da harap olabiliyor.
O nedenledir ki öldükden sonra mezar taşımın mümkün olduğunca sade olmasını isterdim. Hatta mezarım olmasın isterdim. Kimse bilmesin başıma gelip ağlamasın üzülmesin hatırladığında o hüzünle mezarıma gelip daha da kendini üzmesin beni sevenler diye mezarım olmasın isterdim
Birde akılda bir mezar taşıyla cenaze namazıyla kalmak istemezdim. Onca sevdiklerimle yaşadığım anıdan sonra tutup da o anının hayalini mezar taşıyla sonlandırmak istemezdim
Daha çook yazılabilecek şey var ama pesimistliğe de gerek yok. Sonuçta nezaman nerede ne şekilde öleceğimizi kimse bilmiyor. Bu nedenle de biz şuan buna dair ne istersek isteyelim o günün şartlarına göre gömüleceğiz...
yaş henüz 39 ama
bir de şunlara bir bakın isterseniz...
http://www.milliyet.com.tr/content/g...&galeriid=4334
Bir süre önce kaza geçirmiştiniz. Şimdi nasılsınız?
Ölümü hatırlamanın nesi kötü? Hazreti peygamber ölümü hatırlamanın kalbi parlattığını, rahatlattığını söylüyor. Ölümün var olduğunu bir gün bizim de öleceğimizi unutmamak bizi hayata küstürmez. Tam tersi hayata daha sıkı sarılmamızı sağlar. Müslümanların kurmuş olduğu medeniyetlerin mezarlığı nereye kurduğuna bir dikkat edin. Yaşamla iç içedir kabristanlar. Şehrin içinde veya yakınındadır.
Sevgili Yürekçe kardeşim aynı yaştaymışız. Mezar taşı noktasında ne yapacağın sadece seni bağlar. Dilediğini gönlünce yap. Evde bir mezar taşı insanları rahatsız edebilir. Malatya'da bir eve misafir olmuştum. Evin salonunda küçücük mermerden bir mezar vardı. Üzeri çimle kaplı, malum yazılar. Eskiler mezar taşına hüve'l-Baki ( Ebedi olan yalnızca Allah'dır), el-Fatiha ve ölen kişi ile bilgiler yazarlardı. Ölüm denince hep aklıma şu beyt gelir:
Ölüm budur perde arkasından haber,
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü peygamber.
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
KALMAK KADAR ESKİ, GİTMEK KADAR YENİ OLMAYANDIR ÖZLEMEK!
KEŞKE, KÜFÜRLERE DE DUADAKİ GİBİ, "AMİN" BENZERİ BİR ŞEY DİYEBİLSEK....
ysn17 adlı üyeden alıntı
