bugun saat 11.30-12 arasi, adatepe ışıklar minibus caddesi üzerinde, bir bayan altindaki koca demir kafesle bize çarpti...
cunku bizi gormedi, gorduyse bile önemsemedi, çarpsa bile en fazla bisikletten düşmüş kadar oluruz zannetti ..
tek hatırladıgım arabanın üzerinden uçuşum ve yere kapaklanışım...
kafami kaldırdıgımda arkadaşım arabanın yanında kıvranıyor, motor yolun taa diger ucuna suruklenmiş yerde duruyor, arabanin surucusu bayan agzi bir karış açık yanı başımızda bize bakmaktaydi..
ambulans gelene kadar arkadaşımı merakli ve yardim etmek için fazla hevesli kalabalıktan nasıl koruyacagimi şaşırdım. bir kısmı kaskını çıkarmak istiyor, bir kısmı arabanin çiğneyip kırdıgı bacagini duzeltmeye çalışıyor, ben ve arkadasşımda çığlık çığlığa "dokunmayın sadece ambulans ve polis çağırın" diye bagırıyorduk..
cok korktum ve caresiz hissettim, eger ben de yerde kımıldayamaz bir halde yatıyor olsaydım sanıyorum bu yardım sever kalabalık kalıcı sakatlık veya ölümlere neden olabilirdi.
şimdi Yunus çapa tıp fakultesinde travmatoloji bolumunde yatıyor ve çarşamba gunu yapılacak ameliyeti bekliyor. ameliyatta kasıgından itibaren kırık yeri tutacak bir platin vida takılacak ve bu metal parçasi o KÖR surucunun arkadaşıma ömrü boyunca taşınmak üzere bıraktıgı hatırası olacak..
Tabi Allah çok daha beter durumlardan da korudu şükretmek lazim ama, o kadin zamaninda duramayarak bacagi yerine cocugun boynunu ezseydi ve öldürseydi, ya da sırtını ezip sakat bıraksaydi ne olacakti....??? ve bugunden sonra hala vicdani el verip direksiyon başına oturabilecek mi acaba, cok merak ediyorum....
Yunus bir sure alıştıgı şeylerin cogunu yapamayacak, ama düzelecek.. gene beni okul çıkışlarımda alacak, gene gece turları atacagiz motorlarımızla.. ama düşündükçe ürperiyorum, cok daha kotu sonuclar da olabilirdi..
yunus a bir de buradan gecmis olsun demek ve sizlerle de paylasmak istedim..