SESSİZ MOTOSiKLETÇİ
Artık demir atı almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir Motosiklet kalkar bu garajdan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Arkada kalanlar bu seyahetten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son motosiklettir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Yahya Kemal Beyatlının bu şiirini Çingene adlı motosikletime atfederek bu günün anısına yazdım.
Nerden esti diye sormayın arkadaşlar
darkeagle adlı üyeden alıntı
