Bundan yüzyil önce komaya giren hastalari sanirim öldü zannedip gömüyorlardi.
Sonra birileri çikti, durun yahu ben bir makina yaptim, bu insanlar yasama döndürülebilir dedi.
Muhtemelen bunu diyenler aforoz edildi ama sonra aforoz edenlerin bile belki de o makinaya ihtiyaçlari oldu.
Yani bu kadar laf salatasindan gelmek istedigim nokta sudur.
Hani siz ölüm diyorsunuz ya!
Nerden biliyorsunuz?
Belki ölüm çok daha baska biseydir.
Belki biz insanlari diri diri gömüyoruz da haberimiz yok.
Yarin biri çikar, bugün kesin öldü dedigimiz adama, yok ulem biseyi, turp gibi masallah, hele su makinaya bir sokayim siz görün der.
Yani bir yerlere takilip kalmayla bilim ilerlemez.
Gerçi siz takilsaniz ne olur, takilmasaniz ne olur?
Bilim adami sizin takildiginiz seye takilmaz.
Bilim kendi yolunda ilerlemeye devam eder.
Nereye kadar?
Eger bir sinir varsa, oraya kadar.
Ama ilerler.
Bu hep böyle olmustur.