Bu Şehr-i İstanbul öyle enteresan bir yerdir ki,bugüne kadar nerdeyse tebessümle gezen bir insan evladı görmedim diyebilirim.Hayat zor,hele ki şehr-i İstanbul'da
Metrobüs olsun,tramvay olsun vs. olsun herkesin yüzü asık,mutlu değil...Ama yine de seviyorum İstanbul'u,bir o kadar da kaçmak istiyorum...İşin aslı biliyor musun dostum,hayat bir saklambaç gibi.Ara ara acılar,sıkıntılar,pişmanlıklar,riyakar insanlar bizi sobeliyor,ara ara da biz onları sobeliyoruz.Ama saklanıp bir daha ortaya çıkmamak,işte tüm mesele bu!(RAMİZ DAYIDAN ALINTI DEĞİLDİR,MINÇIKA_35 DAYI
) Şaka bir tarafa her şey gönlünbce olsun.Hayattan kaçmak olmaz,sonuna kadar mücadele etmek lazım,unutma ki hayatın zap tuşu yok derler ya,doğru laftır.Sadece yaşa...