İki çocuklu bir aile, hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler.
Piknik yerine vardıklarında anne, yemeği hazırlarken, çocuklar babaları ile
yürüyüşe çıkar.
Uzun bir yürüyüşten sonra oldukça yorulan küçük çocuk yalvarırcasına bakan
gözlerle "Babacığım, çok yoruldum. Lütfen beni kucağında taşırmısın?"der.
Baba "Bende yorgunum oğlum." der demez çocuk ağlamaya başlar.
Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser. Dalı bıçakla biçimlendirip
çocuğa zarar vermeyecek biçimde yontar.
Sonra dalı oğluna verir. "al oğlum, sana güzel bir at." der.
Çocuk sevinç içinde dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak, ata
vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar. Babası ve ablasını geride
bırakmıştır bile...
Baba gülerek kızına "işte hayat budur kızım. Bazen zihnen yada bedenen
kendini çok yorgun hissedersin. İşte o zaman kendine değnekten bir at bul
ve neşe ile yoluna devam et. Bu at; bir arkadaş, bir şarkı, bir çiçek
,
bir kitap, bir şiir yada bir çocuğun tebessümü olabilir."
