Hayata dair iki kelam

[abeciMotoru]

Yolda soyle bi dusunduklerimi yazayim dedim:)

Vapurdayken gecmis 15 yilimi soyle bi dusundumde, ne cok zorluk, sanssizlik, cok isteyipte kavusamamazlik yasamisim. Ne kazanacaktim ki bu bedeli o zamanlar verdim acaba? Yeni nesile bakiyorum herkes ne kadar bolluk icinde, rahat ve ozgur. Hic bi zaman ben oldum diyemedim.

Herkes olmus pismis haketmis gibi yasamaya devam etmekte, kimseye sen kimsin lan demiyorum yanlis anlasilmasin:) ama sahiden cok garip bu, ben bildigin her anlamda fakir ve saf bir gencmisim, bazen imkanim olsa bile boyle yetistirildigimi goruyorum. O yuzden garip geliyo su anki zaman.

O zamanlarki ask, his, heves, istek simdilerde yok, bazi seyler ertelenince ilerde boka batiyosun, seni yeni taniyanlar da bu zaten kurumus bok diyor, halbusi bilmiyorki bok olmadan once yenmemis bir yemektik, biz de yendik.

Yerine koyarak doldur bosalt hayatina dondu ataklarimiz, kapanan bir savunmasi var amk hayatinin, orayi acmak icin saglikli bir beyin lazim oyun kuracak zafere tasiyacak, aksi hali hayat bizi neden yoruyorun cevabi :) kosturur durursun.

Iste beyni koruma, akil sagligina verdigim onem bu yuzden, bunu saglayan ne dersen, ozgurluk:) o da motosiklet, o geldikten sonra, bi yerden alinip baska biyere konuldum. Hisler gitse de yasamaya devamdi, ayalta durmakti, guc, karanligin diger tarafindaydi, oyle oldu hersey.

Gecmise bakip geldigim yerlerin tekrar tozunu kaldirmak huyum degildir, demekki biseyler yine eksik demekki ilacimi alamiyorum:) ciplagim ve de sessiz. Evet biraz korktum.

Tek bir dali olmamali hayatin, benimki tek dal, ama en guclusunden, akliniza ilk gelen genis aile kavrami da yok mesela, hayatimla beraber kaybedecegim bir sey var sadece. Tek yerden sert bir kirilma. Ait oldugumuz seyin ta kendisi, kendimiz.
Hayat acimasiz, soguk ve zalim :)

Evet sizler de kendinizden pay bicip ekleme yapabilirsiniz gencler. Dokulun :)

[kefkes]

Bi yerden bi zamandan sonra ne için yaşadığını biliyorsan hayat daha bi güzel oluyor sanki..

Bilinçli bir cefa, bilinçli bir sefa, bilinçli bir yol, bilinçli kalabalıklar ve bilinçli bir yalnızlık, bilinçli eziyet ve de bilinçli merhamet. Tam ortasında hepsinin yerini ve nedenini biliyorsun.Hele kervana yetişme, parlak giysiler için, boş kariyerler için keza boş mal mulk sahte titrler için çaba falan olmayınca daha da güzel.

Hayatin sana yol budur diye sunduğu kervanlari yok etmişsin ve boşuna kürek çekmek yok.

İşte yol senin, benim.

Yazını okuyunca aklimdan bunlar geçti kendi namıma. .

[abeciMotoru]

Agzina saglik hocam cok guzel tespit ve yollar bunlar.

[darkmotor]

Bu konu ilgimi çekti , sanki zamanın değişerek hızlı geçmesi bizi biraz tedirgin ediyor ve yabancılaştırıyor. Şehir hayatı insanı biryerden sonra bunaltıyor içinde bulunan özü uzun zaman göremeyince bir eksiklik hissediyor ama bu zulmü kendi kendine yapmıştır farkında da değildir tabiki. Taki bir gün dağa bayıra gidince, işte aradığı dinginlik ve huzur işte tam burası diyor, toprak yeşillik ve rüzgar tadına doyulmayan bir rahatlama bide etrafta bir çeşme varsa ooo tadından yinmez... biraz durduktan sonra geri dönünce, hemen o toprağın üstünü kalın asfaltlar kaplayıverir ağaçların yerini koca binalar alıverir ve rüzgar birden kesilir güneş sanki parlaklığını yitirir o basık hava insanların yüzünde ekşimsi bir tat bırakır, sürekli ruhunu sıkan birşeyler hisseder ondan sonrada buralarda bir elimizde çay bir elimizde telefon yav bu hayat ne kadar acımasız diye isyan ederiz, biz kendimize acımıyoruzki efenim. Hem yeni nesili hiç katmıyorum, eskiler zaten hep yeniden şikayetçidir bende öyleyim çünkü herşey önlerine hazır gelmekte, fazlaca şişirilmiş egoları var ileride karşılaşabilecekleri zorlukları aşabilecek psikolojiye sahip değil bir çoğu.Anca tavuğun toprağı eşelediği gibi onlarda dokunmatik ekranı eşeliyorlar. Eski topraklar herzaman kıymetlidir, işini bilir yaşlı kurdu takip eden aç kalmaz derler, tecrübe önemlidir. Eski köye de yeni adet getürmeyek eh eh eh eh ( yazar burada gevrek gevrek gülmektedir)

[istanbu_gezg]

motosiklet çok güzel birşey ben ilk motorumu aldığımda cima etmeye gitmiştim motorun yeri bende ayrıdır

[abeciMotoru]

Bu konu ilgimi çekti , sanki zamanın değişerek hızlı geçmesi bizi biraz tedirgin ediyor ve yabancılaştırıyor. Şehir hayatı insanı biryerden sonra bunaltıyor içinde bulunan özü uzun zaman göremeyince bir eksiklik hissediyor ama bu zulmü kendi kendine yapmıştır farkında da değildir tabiki. Taki bir gün dağa bayıra gidince, işte aradığı dinginlik ve huzur işte tam burası diyor, toprak yeşillik ve rüzgar tadına doyulmayan bir rahatlama bide etrafta bir çeşme varsa ooo tadından yinmez... biraz durduktan sonra geri dönünce, hemen o toprağın üstünü kalın asfaltlar kaplayıverir ağaçların yerini koca binalar alıverir ve rüzgar birden kesilir güneş sanki parlaklığını yitirir o basık hava insanların yüzünde ekşimsi bir tat bırakır, sürekli ruhunu sıkan birşeyler hisseder ondan sonrada buralarda bir elimizde çay bir elimizde telefon yav bu hayat ne kadar acımasız diye isyan ederiz, biz kendimize acımıyoruzki efenim. Hem yeni nesili hiç katmıyorum, eskiler zaten hep yeniden şikayetçidir bende öyleyim çünkü herşey önlerine hazır gelmekte, fazlaca şişirilmiş egoları var ileride karşılaşabilecekleri zorlukları aşabilecek psikolojiye sahip değil bir çoğu.Anca tavuğun toprağı eşelediği gibi onlarda dokunmatik ekranı eşeliyorlar. Eski topraklar herzaman kıymetlidir, işini bilir yaşlı kurdu takip eden aç kalmaz derler, tecrübe önemlidir. Eski köye de yeni adet getürmeyek eh eh eh eh ( yazar burada gevrek gevrek gülmektedir)

Aynen oyle eski ve yeni nesil kavrami coktan olustu, bu muhabbetleri son yapan kisileriz belkide :) zira kimler neler yasadi desek cogu gencin karsilastirip ders alabilecegi bir hayatlari olmamistir, tabletle doguyorlar :)

---------- Mesajlar birleştirildi - 22:37 ---------- bir önceki mesaj zamanı 22:36 ----------


motosiklet çok güzel birşey ben ilk motorumu aldığımda cima etmeye gitmiştim motorun yeri bende ayrıdır

Kardes cima etmeye dolmusla da gidebilirdin ama neyse olsun:)

[Angrypower]

motosiklet çok güzel birşey ben ilk motorumu aldığımda cima etmeye gitmiştim motorun yeri bende ayrıdır

O yüzden abs ile titreyip kendine geliyor :queen:

[mutas]

Hocam senin ilacını yazıyorum hemen. Aşağıdaki video. İngilizcen varsa orijinal dilinden izle, yoksa altta seçeneklerden Türkçe altyazı seç.

https://www.youtube.com/watch?v=MBRqu0YOH14

[abeciMotoru]

Hocam senin ilacını yazıyorum hemen. Aşağıdaki video. İngilizcen varsa orijinal dilinden izle, yoksa altta seçeneklerden Türkçe altyazı seç.

https://www.youtube.com/watch?v=MBRqu0YOH14

Harikaymis :) suan bi aydinlanma geldi :)
Saka bi yana gercekten begendim, tesekkurler hocam, cevaplari beklenen cokca konu var elbette, benimki biraz daha kucuk capsal bir analiz ancak kapilari aralayinca kendi secimlerimize bagli sonu olmayan bir yola gidiyoruz. Bizi hayatta tutan sey de bu, sonun olmamasi. Bazen secim sansimiz olmamakla beraber, en azindan degisim icin bu evrende bir nebze varolus enerjimizi kullanabiliriz.

Bazi seyler icin cok gec dedigimiz seyler vardir.
Fakat henuz yasamadiklarimiz da var, odak nokta bu olunca mutlu devam edebiliriz saniyorum:)

[chaqalqarlos]

Hayata dair yazacaklarınıza sadece şunları ekleyebilirim.

Sabah olur yataktan kalkar ev halkı yatarken komşumuzun oğluyla oynamak için alt yada üst komşuya çıkardık. Tabi bu süreklilik haline geldiyse sabah erken kalktılarsa kapı açık tutulur içeri girerdik. Sonra kahvaltıyı yapar sokaklara düşerdik. Mahallede top oynar,gazoz kapaklarını kaldırım taşlarında yürütür mahalle mahalle gezerdik. Tabi o zamanlar dışarı çıktığımız da herkes herkesi tanır,herkes herkese selam verir hal hatır sorardı. Akşama kadar gezer akşam olunca evimizin yolunu tutardık. Herkes kapılara inmiş çekirdek çay yapıp çocuklar kapıda oynar,mahallenin yaşlısı aşağı inemezse bize seslenir gider bakkaldan alışverişini yapardık. En son artık '' ....... baban çağırıyor hadi eve '' sesini duyar eve gider günümüz biterdi. O eski sıcak mahalle kültürünü,tahta evleri,Arnavut kaldırımları,eski samimiyeti özledim.

O günlerin tekrar gelmesi dileğiyle...