Erhan Erdil
22 Ağustos 2013, 11:42
Bugün 01 Kasım Almaata, 03 Kasım saat 04.00 civarında Özbekistan bağlantılı İstanbul yolculuğuna başlayacağım. Üzerimde boğazlı kazak, jean pantolon ve montum, bir de kaskım olacak tabi. Hava bugünlerde serin değil, soğuk. Hele, rüzgara karşı ilerledikçe soğuk hava çok soğuk olacak. Yol uzun ama benim için zor değil. Hiçbir şekilde tedirginlik, korku hissi yok. Çarşamba günü biran önce devrimi alıp oksijen banyosuna başlamak istiyorum. Hiçbir zaman fazla eşya taşıyan birisi olmadığım için bu sefer de yedeğimde bir jean, çamaşır, gömlek, temizlik ve traş malzemem olacak. 3,5 saat sonra ilk sınıra varırım. Uçak yerine motoru tercih etmemdeki sebep kendime kendimi bir kez daha ispat etmek, hala genç olduğumu, güçlü olduğumu kendime göstermek. Belki bir de korkacak, kaybedecek birşeyimin olmamasının verdiği özgürlük ve rahatlık var.
Ortalama hizim 160-180 arası olmalı bazen 200-220 ve +. Motor kullanırken, ya da uzun yolda motor kullanırken , motorunun diğer bütün dört tekerlekli araçlardan daha güçlü olduğunu bilmek insana inanılmaz bir özgüven veriyor. Motosikletin hayatımda böylesine önemli bir yere sahip olmasının sebebi belki de bana kazandırdığı bu özgüven duygusu.
İşin bir de psikolojik yanı var ki; asıl konu etmek istediğim oydu; şöyle ki; bu uzun yolculuk adeta kendi içime yaptığım yolculuk olacak, bu yolculukta zaman zaman kaskımın içinde ağlayacağım kimsenin görmemesinin verdiği rahatlıkla. Kendi kendimle konuşacağım çoğu zaman. Bazen güleceğim, çok çok düşüneceğim otobanlarda. Üzerime yapışıp kalmış son birkaç kusurlu davranışımdan kurtuluşuma bir vesile olacak belki. Benzetme ne derece uygun olur bilmem ama, geçmiş çağlarda kendi kendisiyle baş başa kalmak için küçücük çilehanelere giren mevlevi dervişleri gibi kaskımın içinde kendimle baş başa kalacağım, arınacağım.
6000km sonra daha iyi bir insan olacağım. Saygı ve sevgiyle...
Suiza Karol
Ortalama hizim 160-180 arası olmalı bazen 200-220 ve +. Motor kullanırken, ya da uzun yolda motor kullanırken , motorunun diğer bütün dört tekerlekli araçlardan daha güçlü olduğunu bilmek insana inanılmaz bir özgüven veriyor. Motosikletin hayatımda böylesine önemli bir yere sahip olmasının sebebi belki de bana kazandırdığı bu özgüven duygusu.
İşin bir de psikolojik yanı var ki; asıl konu etmek istediğim oydu; şöyle ki; bu uzun yolculuk adeta kendi içime yaptığım yolculuk olacak, bu yolculukta zaman zaman kaskımın içinde ağlayacağım kimsenin görmemesinin verdiği rahatlıkla. Kendi kendimle konuşacağım çoğu zaman. Bazen güleceğim, çok çok düşüneceğim otobanlarda. Üzerime yapışıp kalmış son birkaç kusurlu davranışımdan kurtuluşuma bir vesile olacak belki. Benzetme ne derece uygun olur bilmem ama, geçmiş çağlarda kendi kendisiyle baş başa kalmak için küçücük çilehanelere giren mevlevi dervişleri gibi kaskımın içinde kendimle baş başa kalacağım, arınacağım.
6000km sonra daha iyi bir insan olacağım. Saygı ve sevgiyle...
Suiza Karol