Büyük depremin üzerinden 11 yıl geçti.. Ne yol katettik dersiniz??
Mübarek Ramazan günü bi analım hatırlayalım istedim, hayatını kaybedenlere dualarımızı esirgemeyelim..
Bir çok arkadaşımı kaybettim o gece.. Hala düşündükçe boğazım düğümleniyor, Kocaeli'ne gitmeye çalıştığımız gün aklıma geliyor. 8 saatte varabilmiştik Yalova'dan.. Ceset kokuları, feryatlar.. Allah birdaha yaşatmasın, tüm ölenler için Allah rahmet eylesin.
99 da ben 1. sınıfa gidiyordum ben çankırı dayım ve bizim burasıda fay hattı üzerinde oldugu için çok fena sallanmıştı o zaman beni uykudan dayım kucağına aldı ve dışarı fırlamıştık daha ne oldugunu bilmiyordum daha sonra haberleri izleyince ortaya çıkmıştı ne oldugu, çok acı bir geceydi ölen herkeze Allah rahmet eylesin...
14 yaşındaydım ve edirne-enezde (yunanistan sınırı) dışarıdan yeni gelmiş yatağa yeni girmiştim. birden sallanmaya başladı yatağım, aklıma deprem hariç bin türlü şey geldi, dua ede ede uyudum. ertesi sabah öğrendim ne olduğunu. Allah yaşatmasın diyicem ama doğanın düzeni bu, olacak malesef.
Ülkemiz için, asrın felaketi niteliğinde bir afet idi.
Depremde ölenlere rahmet dilerim.. Allah o günleri
bir daha göstermesin.. O acıları ülkemiz insanı
bir daha yaşamasın..
Ne yol kat'ettik sorusuna gelince!..
Böyle bir yıkımın acı bilançocu; 20.000 ölü ve milyarlarca
dolarlık zarar..
Maddi zarar devletçe karşılanır, mal yerine konulur..
Zaten TOKİ deprem konutlarını yapmış , hak sahiplerine
teslim etmiş ve halende yapımı devam eden yerler vardır..
Evet !.. Maddi zarar öyle yada böyle kapanır..
Fakat küçük yüreklerde , küçük bedenlerde yaşanan
tahribat, yetim ve öksüz kalan çocuklar , çocuklarını
kaybeden analar ve babalar.. Giden geri gelmeyecektir..
Bundan sonra yapılan yapılar daha sağlam olmalı,
can ve mal güvenliğini 1.nci derecede ön planda
tutmalı ve bu durum milli politika olarak değerlendirilmeldir..
Bu tür felaketlerin, ülkemiz için son olmasını dilerim..
.
14 Yaşındaydım. O zaman İstanbul Maltepe'de 10 katlı bir apartmanın 6. katında oturuyorduk. Sağlam sarsılmıştık. İlk şoku atlattıktan sonra asıl şok geldi. Çünkü radyodan depremin merkez üssü olarak Gölcük anons ediliyordu; emekli Astsubay olan rahmetli Amcam orada yaşıyordu... Ancak birçok eş-dostunu kaybetse de Gölcük'de depremden sağ çıkanlardan biriydi.
Babam deprem sabahı abimi de alarak -ve bütün ısrarlarıma rağmen beni İstanbul'da bırakarak- Gölcük'e hareket etti. Döndüğünde eğer Amcam'la ava çıktıkları zamanlardan öğrendiği dere-tepe patika yolları olmasaydı Gölcük'e asla ulaşamayacaklarını söyledi. Ayrıca Gölcük'ü bilmesine rağmen Amcam'ın evini 2-3 saat boyunca aramışlar, çünkü bir yerden sonra arabayla ilerlemek imkansız hale gelmiş ve yayan olarak nerede olduklarını kestirememişler - her taraf yıkıntı dolu olduğu için. Neyse sonra -her nasılsa- evi sağlam bir halde bulmuşlar ve Amcam'ın akıbetini etraftakilere sorarak öğrenmişler. Bulamayınca karanlık çökmeden İstanbul'a dönmeye karar verseler de abimin tamamen tesadüf eseri Amcam'ı görmesiyle rahat bir nefes almışlar.
Resmi ölü sayısı 20.000 civarıdır. Ancak ben yıkılan bina sayısına bakınca ve Adapazarı'ndaki, İzmit'deki tanıdık ve akrabalardan dinlediklerimle size bu sayının çok rahat 50 - 80 bin arası olduğunu söyleyebilirim.
Bu felaket çok ağır bir ders olmalıydı ancak toplum olarak bu dersi alamadık. Bir sonraki depremde yine sınıfta kalacağız ve belki bu sefer bedel çok daha ağır, acılar çok daha büyük olacak.
Babam -çok sonradan- beni o sabah Gölcük'e bilerek götürmediğini söyledi.
Aramızda geçen bir sohbette ise Amcam -evi 1. katta olmasına rağmen- duvara çarparak uyandığını söylemişti...
Bende bu depremi 12 yaşımda yaşamıştım...
10. katta salıncakta sallanır gibi bir halde yatağımdan düşerek uyanmıştım.. Korkunç bir manzaraydı açık pencereden içeri çok yoğun bir uğultu sesi geliyordu ...
Televizyondan gerçekleri izlemek ise çok daha acı vericiydi gün ve gün... Umarım böyle bir acıyı tekrar yaşamayız..
99 depreminde 6 yaşındaydım evin içinde tabaklar dolaplar yere yığılmıştı ,dışardaki mağazalar yağmalanıyordu,depremden sonra her yer talan olmuş alışveriş merkezinin içindeki her şey yere yığılmıştı,bir kaç gün dışarda yattık gerçi tüm şehir dışarda yatmıştı,Türk halkının gördüğü en kötü olaylardan biriydi,depremde ölenleri saygıyla anıyoruz allah mekanlarını cennet eylesin
Nur içinde yatsınlar.Ne yapıldığına gelince,hiç bir şey denecek kadar az.Deprem vergisi adı altında birçok kalemden toplanan yaklaşık 40 milyar dolar.Ancak nerede olduğu meçhul.Toplanan para ile 4 büyük şehir yeniden inşa edilebilirdi.Ancak ortada birşey yok.Hesap soran zaten yok.Bir sonrasında yine allaha emanetiz.Ne idüğü belirsiz binalarda oturmaya devam ediyoruz.
11 yıl sonra bugün ilk defa bazı videolar izledim, depremden sonraki hiç bir 17 ağustos da bukadar üzülmemiştim, bu videolar beni çok üzdü piskolojisi sağlam olmayanların izlememesi gerekli
depremi yaşamamış biri olarak bukadar üzüldüm ve korktum
ayrıca depremin simgelerinden olan "göçük altındaki kız "ın fotosunu çeken, rahmetli arkadaşımız hasan türkan ın (donniedarko) fotosunuda unutmamak lazım...
Sakaryada öğrenciydim, yaz okulundaydık
depremde evimiz yıkıldı, 7 arkadaştık evde.
Takdir- i İlahi
ufak tefek çizikler dışında hepimiz sağ salim çıktık.
hayatımda ilk defa o gece kanepeyi açmadan yatmışımdır belki, bir de depremi anladığımda hayat üçgeni pozisyonu aldım refleksle
üzerime gelen duvarın altında ezilmekten o şekil kurtulmuşumdur
oda arkadaşım deprem olmaya başlayınca kanepesinde oturur vaziyete geçmiş
başka türlü kurtulamazdı sanırım, benim yaptığımı yapsaydı ölüydü büyük ihtimal
diğer 5 arkadaş gece namazına kalkmıştı o anda, salondaydılar, öyle kurtuldular
onları ölü bilerek enkaz altında birkaç saat geçirdik
dışarı çıkarıldığımızda karşımda onları görünce "ulan ben sizi öldü biliyordum" be dedim
şu dünyada birşeyler sebepler dairesi çerçevesinde gerçekleşiyor olsa da
mucizelerin de yeri var; öldürmeyen Allah, öldürmez!
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
Hızlı bir Rider olmak için hızlı bir motor yetmez! o hızı yapabilecek (g..) yürek te lazım..
GHOST RİDER
) (3 litre benzin koyuyorum bir hafta geziyorum diyen adamlardan ve motorlarından uzak durun)
