canım kardeşim kemal seni saygı ve sevgiyle selamlıyorum.Mangal gibi yüreğinle ve eşinle sana bir ömür boyu mutluluklar dilerim.
( BİZİ KİMSE KAFESE KOYAMAZ. BİZ ÖZGÜR YAŞAMAYA İNANIRIZ.)
Ünal TÜRKYAZICI.
kemal,
öncelikle hoşgeldin
yaptığın güzelliklere, cesarete, özgüvene hayran kalmamak imkansız.
sen kaza yaptığın zaman belki haberin oldu ya da olmadı, pek çoğumuz senin yanındaydık. Burcu'ya durumunu sorduğumda boğazı kitlenip konuşamamıştı bir kez... belki sana yazdıklarımı da okudun, hatırlamıyor olabilirsin. her işte bir hayır vardır kemal demiştim
tüm yazını şimdi yendien, o döenmdeki üzüntülerin aksine, mutlulukla okuyorum ve yazıyorum şu an. ama yularıda bir cümle kurmuşsun, tüm yazı o cümleden sonra başlamış gibi geldi. o cümleyi ben burada tekrarlamak istiyorum ki, bazı yeni başlayanlara ders olmasını istiyorum.
çünkü, öğrendiğim kadarıyla 1000RR aldığın zaman aslında küçük cc li bir makinadan "alma" denmesine rağmen inatla 1000 lik bir makinaya geçiş yapmışsın. yani yeterli tecrüben yoktu ( doğru veya yanlış ama ben bunu duydum ) küçük cc li ne makinan vardı unuttum ama eğer doğru ise o konuyu da burada dile getirmeni rica ediyorum. çünkü sen şanslıydın, ailenin imkanı vardı, gereken kan bulundu vs vs vs ve şu an aramızdasın. felç de kalabilirdin. ama çok şükür ki, yaşadığın tecrübeleri anlatacak kadar sağlıklısın da
gelelim o cümleye, keşke bunu en baştan yaşayarak değil de daha önceden yaşanmış tecrübelerden öğrenseydin diyeceğim ama bir müsibet, bin nasihata bedelmiş... haa, O cümlen şu idi;
""Vazgeçeceğin noktayı bilmekte bir erdemdir" diyerek kendimi içten içe teselli etmeye çalıştım. "
keşkeler anlamsızdır, önemli olan çıkardığımız derstirbana kızma olur mu?
kardeş helalolsun sana.özgüven,azim,yaşama sevinci....işte bu olsa gerek.
allah ne muradın varsa versin.mersinden selamlar...
Helal olsun Kemal kardeşim, Bu toroğrafı gördüğümde gözlerimin dolduğunu dün gibi hatırlıyorum..
Yüzündeki mutluluktan daha önce çektiğin acıların ne kadar büyük olduğunu hissetmiştim belkide..
Daha sıkı sarıl hayata, ki o san sarılmış zaten.. Yüce Rabbim yar ve yardımcın olsun..
Söyleyebileceğim tek şey HELAL OLSUN..
di mi yaaa, aylar sonra ilk fotoydu...GKN adlı üyeden alıntı
Helal olsun Kemal kardeşim, Bu toroğrafı gördüğümde gözlerimin dolduğunu dün gibi hatırlıyorum..
Yüzündeki mutluluktan daha önce çektiğin acıların ne kadar büyük olduğunu hissetmiştim belkide..
Daha sıkı sarıl hayata, ki o san sarılmış zaten.. Yüce Rabbim yar ve yardımcın olsun..
Söyleyebileceğim tek şey HELAL OLSUN..
bu topic deli mavi için olsun derim ben, şimdi de o senin ezdiğin yolları emekleyerek geçmeye çalışıyor. üstelik eşi de aynı savaşı veriyor...
MUrat kardeşim, seni seviyorum, çabuk kalk gel buraya, mersinde sana iş bulacam
Kaza haberini de yine burada okuduğum günü hatırlıyorum. Çok üzücüydü gerçekten. Daha önce de bu azminizle ilgili sanırım arkadaşlarınız forumda bir kaç şeyden bahsetmişlerdi. Bu azim ve yaşama sevincinizden dolayı gönülden kutluyorum. Yaşadığınız sıkıntıların son , mutluluğunuz daim olması dileğiyle.
tekkelimeyle helal olsun yazının tamamını okudum bağzı yerlerde üzüldüm bağzı yerlerde sevindim ama ençokta bu yaşam azmin ve savaşçı ruhun beni hayran bıraktı sana bundan osnraki hayatında kız arkadaşınla beraber mutluluklar allah mesut bahtiyar etsin...
Seni ilk olarak bu aksam görüyorum burada..
Ben okadar eski degilim bu alemde..
Ne yazacagimida sasirmis durumdayim su an..
Sana ne söylenebilirki?
Harikasin.. Tek kelimeyle harikasin..
Aynen devam et.. Hic durma derim..
Ne diyimki bende senin yasadiklarini yasadim.en iyi yasayan bilir...ben ve esim birlikde kaza yasadik toparlanmaya calisiyorum halen.en guzel yorumu yapmissin umarim hayirlisiyle muradina erip mutlu devam eder hayati,n...Selamlar. Çok uzun bir zamandır yazdığım ilk yazı. Hayatın içinden bir kesit. Hem acı, hem tatlı anıların olduğu bir parçası hayatımın. Dibe vuran bir hayattan, adım adım zirveye yolculuğunun hikayesi.
Bu zirve yolculuğu hikayesi birkaç yıl öncesine dayanıyor. Ampute
olmadan öncesine kadar gidiyor aslında.
İlk zirve maceram 11.Haziran 2006'da Orta Torosların Medetsiz
Zirvesiydi (3524m). Bu zirve sonrası 3 kişilik ekibimiz ile başka
zirvelerin planlarını yaptığımız dönemlerde gözümüzü Aladağlar'a
dikmiştik. Ekipteki en tecrübesiz dağcı ben olduğum için seçilen
zirvenin bana uygun olmasına dikkat edilmişti. Planımız Ekim 2006'da
Emler Zirvesine (3723m) tırmanmaktı. O günlerde planlanan çıkış
tarihini birtakım sebeplerden ötürü bir hafta ertelememiz gerekmişti.
O hafta aniden kış bastırdı. Tırmanışı 2007 baharına erteledik.
Kim bilebilirdi ki 2007 baharının ne süprizler getireceğini.
Süpriz denince akla hep hoş, toz pembe süprizler geliyor tabi. Benimki
ise biraz farklıydı.
19.Mart.2007'de sabah işe giderken bir motosiklet kazası yaptım.
motorumdan geriye kalanlar
aractan geriye kalanlar
benden geriye kalanlar
forumda kaza haberi
http://www.motosiklet.net/forum/tazi...zucu-kaza.html
Geçirdiğim kaza sonucunda sağ ayağımı diz altından kaybettim.
Sol dizim ancak 5 ameliyat sonrası toparlandı. Toplamda 107 gün hastanede
yattım ve aylar sonra tekrar ayağa kalkmayı başardım.
27 yaşında, ayakta durmayı, yürümeyi sil-baştan öğrendim.
ilk ayaga kalktıgım an
Bu kaza bir seferde o kadar çok şey götürmüştü ki!
Hastanede geçirdiğim günlerde hep birşeyi düşündüm durdum.
Kaybedilenlerin boşluğunda kaybolmak mı? Yoksa bu boşlukları
dolduracak birşeyler bulmak mı?
Alınacak en önemli karar buydu.
Ben boşlukları doldurmayı tercih ettim. Bunların boşluğunda
kaybolmamak, bu boşlukları dolduracak birşeyler bulmak için çok çaba
sarf ettim.
Kaybedilen bir uzuv, motosiklete binememek, yada ertelenmiş bir Emler
Zirvesi tırmanışı ve daha neler neler olabilirdi. Olabilirdi diyorum
çünkü kaybedilenlerin neler olduğunu düşünmek yerine ben mevcut
şartlarla neler yapabileceğime odaklanmakta kararlıydım. Neleri
yapamıyorum değil, neleri yapabilirim di asıl mesele.Böyle de yaptım...
Bence "hayatta ki tek engel bir engel olduğunu düşünmekti!"
İnsanlar engelleri kafalarında yaratıyorlar. Ne kendiniz ne de bir baskası icin bu engelleri yaratmayın.
Hastane günlerinde, dim dik ayakta duracağım gunleri beklerken, bir
hayalim vardı.
Kaza öncesinde ertelediğim bir tırmanış - EMLER ZIRVESİ tırmanışı.
Birşeyleri yarına ertelenmesi durumunda onları sonsuza kadar kaybetme
riskinin nedemek olduğunu çok iyi anlamıştım yaşadığım kazada.
Protez rehabilitasyonu, sonrasında yürümeye tekrar başlamam ve
çarşakta ilk adım, karda ilk adım derken ilk birkaç km'lik yürüyüşler
gerçekleşti...
karda ilk adım
çarşakta ilk adım
Emler öncesinde bir zirve denemem daha olmuştu. 13.Temmuz.2008'de
Medetsiz'e tırmanmayı denedim. Ancak 4 saatlik bir yürüyüş ardından
havanın bozması ve fiziksel olarak tükenmem sebebi ile dönme kararı
aldım. Bu tırmanışımda bana 3 dağcı arkadaşım eşlik etmişti
temmuz bolkar'lar denemesi
Dönmek, çok zoruma gitmişti.
"Vazgeçeceğin noktayı bilmekte bir erdemdir" diyerek kendimi içten içe teselli etmeye çalıştım.
İnanmıştım, çabalamıştım, bırakmam gereken yeri de bilmiştim...
İşin özünde önemli olanda buydu.
Artık zirvelere sadece uzaktan bakmaya karar vermiştim. Bu beni sık
sık dağlara gitmekten, yürüyüşlerden, kamplardan alıkoymadı. Dağlardan
vazgeçmemiştim. Heybetli dağların büyüleyici görüntüsünden, temiz
havada yürüyüşlerden vazgeçmemiştim.
Genelde Toros'larda bildigim patikalarda yürüyüşlerime devam ettim.
Kimi zamanlar 5-6km bazen 12km'lik yürüyüşler yaptım arkadaşlarla.
Dağcılık oynuyorduk bi nevi. Genelde 2800~3000 metre rakımlara
çıkıyorduk. Biraz mangal keyfi biraz spor...
daglarda devam
yürüyüşlere devam
EMLER ZİRVESİ - Hayal'di... Hedef'e dönüştü...
22.Ekim Perşembe günü gelen bir telefon ile aldığım Emler Zirve
Tırmanışı daveti bir anda herşeyi değiştirdi.
Kim bilebilirdiki vazgeçmemenin bukadar önemli oldugunu.
Son haftalarda yapmış olduğum antrenmanlar bu tırmanış için hazır
olmamı sağlamıştı. Şansımı deneme konusunda beni cesaretlendirdi.
Tekrardan hedef belirlemiştim. Emler Zirvesi - Aladağlar.
Yüreğimde derinlerde hissediyordum. Olacaktı. İnanıyordum. Önümde
hiçbir engel yoktu.
24.Ekim cumartesi saat 13:00 sularında Ortapedia Hastanesinin önünde
katılımcı grup ile bulustuk. Adana'dan harekete geçtik.
Demirkazık Dağ Evinde bir traktöre binerek Sokullu Pınar'da kamp
yerimize doğru harekete geçtik.
Akşam sakin geçti. Sırtımı kamp ateşine dönerek tüm gece zirvelere
baktım. Bir aksilik çıkmaması için, bana güç vermesi için dua ettim.
Sabah 06:00'da harekete geçtik. Rehber Mehmet Şenol ve Ortapedia
hastanesi kadrosundaki dağcılardan oluşan bir ekiple yola çıktık.
Yolun bir kısmında katır sırtında devam ettik. Her adımda heyecanım
biraz daha artıyordu.
Kapı, Karayalak Vadisi, Çelik Buyduran derken Emler Zirvesine giden
patika yol görünmüştü.
İlk kez o zaman kesin olarak emin oldum. Bu zirveye çıkacaktım.
Gerekirse sürüne sürüne...
Kazadan önce çıktığım en yüksek nokta Medetsiz'di - yükseklik 3530m'yi
gösterdiğinde her adımda bir ilke imza atmaya başlamıştım. Yan
tarafımda Göller Platosu, Direk Taş manzarası beni büyülüyordu.
Yukarıda da EMLER.
Kısa bir sure sonra 13:30 sularında EMLER ZİRVESİNE (3723m) çıkmıştım.
Demirkazık ve diğer zirveleri izledim. Çamardı, Çukurbağ tarafına
doğru baktım.
Bir HAYAL'di EMLER, yılmamış, vazgeçmemiştim. Bir HEDEF olmuştu. O
anda ise GERÇEKLEŞMİŞTİ.
emler zirvesi - 3723 metre
Kendime, aileme, sevdiklerime bir söz vermiştim. Kaza veya başıma
gelenler beni yıkamayacaktı. Ben dimdik ayakta duracaktım. Bunu
başardığımın en somut örneğiydi EMLER ZİRVESİ.
Herkes için geçerlidir! Hayatta ki tek engel bir engel olduğunu düşünmektir.
Inanmak, çabalamak, zorluklardan yılmamak önemlidir, gereklidir.
ATATÜRK'ün de dediği gibi - "MUHTAÇ OLDUĞUN KUDRET, DAMARLARINDAKİ
ASİL KANDA MEVCUTTUR !"
Zirvede çektirdiğimiz hatıra fotoğrafları ile bu anı ölümsüzleştirmiştik.
Kim bilir, belkide zirveye çıkan İLK TÜRK AMPUTE DAĞCI olmuştum.
İnsanın hayatında başına gelebilecek büyük olaylar vardır. Benim
yaşadıklarım gibi.
Bizler çoğu zaman bu olayları herşeyin bittiği an olarak kabullenir ve
hayatımızı yaşamamak yönünde kararlar alırız...
Halbuki bu olaylar en çok bir satır sonudur. Bir sayfa sonudur.
Yapılması gereken, yeni bir satır başı; yeni bir sayfa başıdır...
Hayatı doya doya yaşamak yönünde kararlar almaktir.
Bu zirve bu şekilde alınan kararlar zincirinin neticesidir.
Yaşanan bu olaylar neticesinde alınması gereken dersler nelerdir peki?
Biraz da bundan bahsetmek istiyorum.
1. Tesadüf eseri yaşar şekilde hareket etmeyin.
Bu şekilde motor, araba kullanmayın. Yaptığınız her ne ise, tesadüf
eseri yaşar şekilde yapmayın.
2. Tedbirli olmak pişman olmaktan iyidir.
Sonradan üzülmek ve hataları telafi etmek için çabalamak yerine, en
baştan tedbirli olun arkadaşlar.
3. Tek dileğim "Dilerdim ..." ile başlayan cümlelerle yaşanmasın hayat.
Keşkeler, inanın hiçbirşeyi düzeltmemekte. Her ne olursa olsun daima
ileriye bakın. İnanın, sadece anı değerlendirmek ve geleceğe şekil vermek elimizde.
4. Trajediler ve kötü süprizler de en az iyi süprizler kadar doğaldır.
En kötüsüne de hazırlıklı olun.
Dedim ya, trajediler en çok bir satır sonu / sayfa sonu olabilir. Bir
nevi yeni bir başlangıçtır aslında.
(Trajedileri komediye cevirin, bu pozitif enerji ruhunuzu besleyecektir. Gerekirse kendi kendinizle dalga geçecek kadar cesur olun.)
fotograftaki sır
5. Hedefler tek hamlede ulaşılır olamaz her zaman.
Küçük küçük adımlar atacak kadar sabırlı olun. Hedefiniz her ne ise
bunu başaracağınıza inanarak atın bu küçük adımları. Başarıya inanmak,
sabırlı olmak ve vazgeçmemek anahtarınız olsun.
(ben yürümeye 27 yaşında yeniden başladım, ilk adımları paralel barlarda attım, sonunda 3723 metreye çıktı bu adımlar)
6. Doğa da temel bir kanun vardır. Akım dirençsiz yolu tercih ederek,
kısa devre yapar ve tamamlar devreyi. Siz bu kanuna inanmayın,
uymayın. Zorluklar karşısında yılmak kısa devredir, siz dirençli - zor
olan yolu tercih edin. Yılmayın zorluklar karşısında.
7. Ertelemeyin. Hayallerinizi, hedeflerinizi, aklınızdan geçenleri
ertelemeyin. Bugün ertelediklerinizi, yarın için yapabileceğinizin garantisi yok.
8. Her yeni gün, dün den daha iyi olacak diye bakın hayata. Yarını daha iyi yapacak tek şey sizin bakış açınızdır.
---
Zamanında bir mesajımda kaza sonrası süreci şu şekilde ifade etmiştim
Yuce Allah’in hayatımı bagişladigi korkunc kaza sonrasi, aranıza donusumun ilk asamasi (hastanede yatıs) tamamlandı. simdi tekerlekli sandalyede gececek ve ayaga kalkısın altyapısı olacak 2 nci asama basladi.
Bundan sonrasında 3ncu asamada koltuk deynekleri ile ayağa kalkmak ve fizik tedavi geliyor. Daha sonra 4ncu asamada protez secimi ve rehabilitasyonu… veee sondan bir onceki asamaada -5nci asama- protez ile yasama alışmak – calısmaya baslamak, serbestce yurumek,eglenmek vb – eski gucumu ve reflekslerimi yakalamaya calısmak…
Gelelim 6nci asamaya – simdilik surpriz olarak kalsin. Ama isteyenler hayal gucunu bir kullansin… benim yerimde olsaniz siz ne yapardiniz???
Artık 6ncı aşamanın ne olduğunu biliyoruz.
Bundan sonrasında ne var peki hayatımda?
Artık daha yükseklerde gözüm yok. Belki bir kısmınızın basın kaynaklarından okumuş olacağı üzere Emler Zirvesinden evlenme teklif ettiğim bir kız arkadaşım var. Bende bu kervana katılıyorum yani. Bundan sonra tüm enerjimi yeni kuracağım bu ailenin temellerinin sağlam olmasına harcayacağım.
biz
Hepinizin hayatta tüm dileklerinin gerçek olmasını ve sağlıklı mutlu bir hayat dilerim…
Selamlar
Kemal
basında gecen söz konusu haberler
star haber bulteni
http://www.beyazpencere.com/Video/Is...ucu-20844.aspx
hurriyet gazetesi - ulusal - 29 kasım
http://arama.hurriyet.com.tr/arsivnews.aspx?id=13065013
bunca zaman sonra senden bu yazıyı okumak çok güzel.. beni tanımıyorsun ben de seni tanımıyorum..
yazılarınla kaşılaşmıştım dikkatimi çekmişti uslubun.. ve sonrasında kaza haberinle.. sonrasında yazdıklarını da takip ettim rastladıklarımda.. motosikletinin ve çarptığın araca ait kaza resimleri; senin motosikletinle çekilmiş bir kaç resmin de var hala bilgisayarımda.
kendi arkadaşlarımın bile resmi yoktur.. yada kendime ait resimler bile bir iki tanedir..
her zaman gözümün önünde tuttum kemal isminde klasör açıp resimlerini, bakamasam da..
o zaman da içindeki gücün artması için dua etmiştim, kazanı duyduğumda da çabuk iyleşmen için..
bak gizli bir hayranın bile varmış..
hayatın getirdiklerini gülümseyerek karşılayabilecek güçte olmak kendine etrafındakilere sahip çıkabilecek kadar dirayetli olmak çok az insana bahşediliyor.. bunun için de biraz karakter sağlamlığı lazım, gelen üzüntülerle, acılarla yıkılmamak, yıkılsan bile hemen ayağa kalkabilecek cesareti azmi bulabilmek kendinde.. bunlar için gerçekten iyi bir kan taşımak lazım..
hayatın seni değiştirmesine, yıpratmasına izin vermemek herkese nasip olabilecek bir şey değil.. olduğun gibi olabilmek te, kendini koruyabilmek te..
tebrikler arkadaşım, ama benim bunları yazmamın da çok anlamı yok. ne benim için ne de senin için. ne benim seni dışarıdan dilimle tebrik etmeme, temennilerimi dile getirmeme, ne de senin tebrik edilmeye ihtiyacın var. Yine de yazıyorum. Yazmak bu konunun hakkı.. Hele sen zaman ayırıp yazdıktan burada bizimle paylaştıktan sonra, benim senin için düşündüklerimi, temennilerimi yazmamam çok büyük ayıp olur.
Bundan sonraki hayatında, doğan her güneşin; yüzün gibi ruhunu da aydınlatmasını temenni ederim. Her zaman Allah tan gözlerimdeki ışıltıyı ne olursa olsun kaybettirme bana diye dua ederim, mücadele gücünü, hemen toparlanabilecek sevgiyi kendime olan saygımı yitirmeyeyim diye umar bunun için bana güç vermesini dilerim.. senin içindeki gücün de hiçbir zaman kaybolmamasını diliyorum. Yolunuz açık olsun, ileride eşin olacak kişiye ve sana mutluluklar dilerim.
sevgiler, saygılar.
Böyle bir yazıya birşeyler yazmanın bu kadar zor olacağını düşünmemiştim.
Söylenecek çok fazla şey var aslında ama ben ne yazacağımı bilmez bir durumdayım
Senin yaşadıkların ve sonrasındakiler ancak filmlere,dizilere konu olabilecek nitelikte
Eminim ki bu yaşadıklarını başkaları yaşasa hayata küser ve eve kapanırlardı.
Ama sen kendine ve insanlara hayatın anlamı ve güzelliğini o kadar güzel anlatmışsın ki
Seni kocaman alkışlamak ve senden büyük olduğum için alnından öpmek istiyorum
Hayatının bundan sonraki kısmınında azmin sayesinde çok güzel geçeceğine eminim
Sevgilerimle ....
Gunaydın,
herkese tekrar tekrar teşekkur ediyorum.
benim bugun oldugum yer, yaptıklarım, basardıklarım siz sevgili arkadaslarımın destegi olmadan mumkun olamazdı. evet insanın hayata bakıs acısı onemlidir. ama tek basına yeterli degildir. o gunlerden itibaren bana verilen destekleriniz bugunlerin temellerini attı.
size kesinlikle katılıyorum. her iste bir hayır vardır. buna inanalım. gerekirse sorgulamadan inanalım.her işte bir hayır vardır kemal demiştim
size katılıyorum - küçük cc'li makinalardan veya hic motosiklet tecrubesi olmadan 1000cc bir makina ile baslanması ciddi riskler icerir.
A
ncak bende böyle olmadı.
ben ilk olarak bir Honda Activa ile basladım bir yıl kullandım 15bin km yol yaptım
sonra bir Honda CBF250 aldım 4ay kullandım 9bin km yol yaptım,
daha sonra BMW F650GS aldım, 1,5 yıl kullandım 38bin km yol yaptım.
en son CBR1000RR ile 3 ayda 6bin km yol yaptım.
aslında tecrubem vardı.
tecrubem olmayan sey ise o sabah ki hızlarda kullanmaktı. fizik kanunları ve insan olarak bize verilen kapasiteyi zorlamamak gerekli.
bana alma dendi. bu dogru. sebebi ise benim o gunlerde sınırları zorlama egilimimdi.
kesinlikle katılıyorum. keşke'ler size uzuntuden baska hicbirsey vermez. ancak bizler, belkide yaratılısımız geregi, keske'ler ile kendimizi avutmayı tercih ederiz. bu kolayımıza gelir.keşkeler anlamsızdır, önemli olan çıkardığımız derstir
keşkeler yeni bir yarına başlamamızda hep bir engel olarak kalacaktir.
---------- Mesaj ekleme zamanı: 06:58 ---------- İlk mesajı ekleme zamanı 06:46 ----------
çok geçmiş olsun, bilmiyordum. forumda yoktum çook uzun zamandır.Ne diyimki bende senin yasadiklarini yasadim.en iyi yasayan bilir...ben ve esim birlikde kaza yasadik toparlanmaya calisiyorum halen.en guzel yorumu yapmissin umarim hayirlisiyle muradina erip mutlu devam eder hayati,n...
kaza sizde nasil yaralar/izler biraktı bilmiyorum ancak dilerim en kısa zamanda herseyi tekrar yoluna koyabilirsiniz.
yardımcı olabilecegim her ne var ise benimle iletişime gecebilirsiniz.
çok teşekkur ederim, iyi dilekleriniz icin minnettarım.çok sey basarmissin.
Ama en buyuk basarin bu guzel hanim kizimizi tavlamak olmus.
Senin kaza topigin açildiginda uzuntuden bir sey yazamamistim.
Sonradan bir seyler karaladiysam da hatirlamiyorum.
Ama o topige yazan 3 arkadasimiz su an aramizda degilller.
Uçunu de yine motosiklet kazasinda kaybettik.
Hayat sana verdigi sansi maalesef onlara tanimadi.
kaybettigimiz arkadaslara buradan mekanlarının cennet olması icin dua ediyorum.
hayat bana gercekten BUYUK bir sans verdi. bunun kıymetini bilerek atıyorum her adımımı.
aslında hepimizin benzer bir yaklasım ile atması gerekli adımlarını.
mustafam dun gibi aklımda. tekerlekli sandalye ile g.pasa bulvarında gezerken kırılmıstı teker. bizde 2teker üzerinde donmustuk eve.
herzaman kalbimdesin kardesim,
Çok geçmiş olsun ,inşallah bundan sonra hayatta şansınız daha iyi olur ,
Her şeye rağmen bu kadar güçlü olmanız ,dimdik ayakta durmanız ve hayat dolu oluşunuz ,çok güzel .
Sizin daha önceki kaza topiğindeki yazdığınız konudan bir kaç kelime alıntı yaptım bunlar ben dahil ,tüm motorsiklet kullanıcılarının aklından çıkarmaması gereken kelimeler aşağıdakiler
kemal çelikkol kaza haberinde kendi yazdığı cevaptan alıntı satırlar ...Bu kelimeleri aklımızdan hiç çıkarmamalıyız
''Gelelim bu kazadan alınmasi gereken derslere…
Arkadaslar – koruyucu kıyafet neler yapabiliyor gorduk. Bunların kullanılmasi sizlerin ters bir duruma dustugunuzde hayata nasil devam edeceginizi ve hatta devam edip edemiyeceginizi belirliyor. Benim uzerimde ceket ve kask vardi .Koruma olan hicbir yerden yaralanmadim. Olmayan yerlerse parca parca oldu…
Ve tabiki soylene soylene dillerde tuy piten bir diger durum. Motoru nasil kullandıgımız…
Son pişmanlik fayda etmiyor. Umarim bunu anlamaniz icin benim gibi haftalarca yatakta yatmanız gerekmez. Motoru kullanan siz olmalisiniz. Eger adrenalin arzusu mantıgınızı devre dışı bırakıyor ve kontrolu ele geciriyorsa burada bir durmaniz lazim.
Tesaduf eseri yasicak sekilde motor kullanmayin arkadaslar
Son olarak
ben pişman oldum siz tedbirli olun; her zaman dediğim gibi tedbirli olmak pişman olmaktan iyidir.''
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
KALMAK KADAR ESKİ, GİTMEK KADAR YENİ OLMAYANDIR ÖZLEMEK!
KEŞKE, KÜFÜRLERE DE DUADAKİ GİBİ, "AMİN" BENZERİ BİR ŞEY DİYEBİLSEK....
