HERKESE MERHABALAR,SAYGILAR,SEVGİLER VE YANINDA DAHA DA FAZLASI...
Derlerdi de inanmazdım,insan poposunu motosikletin selesine deydirince bir daha oradan ayıramaz diye...
Evet,bu ispatlanmış bir kanunmuş,ben ve benim gibi cahillerin bunu yaşaması gerekiyormuş...
Ama,işe iyi yanından bakarsak bende matrixi keşfettim ve nihayetinde sizlerden biri olma şan ve şarefine ulaştım...
Ama yine de içimde biraz utanç var ,gösterdiğim ön yargıdan dolayı,kendimi yalnız hissediyorum bu konuda ,eğer aranızda benim gibi davranmış olan biri varsa ne olur,bana ulaşıp,beni bu yalnızlık ve utanç gezegeninden kurtarırsa...
Daha şimdiden şükranlarımı sunar,meleklerin kanatlarının hep üzerinizde olmasını dilerim...