head shake.. Allahım şükürler olsun...

**mete_han** · 09 Ocak 2011, 00:40

metci adlı üyeden alıntı

Tavsiyem motosiklet sürmeyi bırakmaman yönünde...

Eğer şimdi bırakırsan 3 ay boyunca korkuların daha da büyüyecek kendi içinde...

Korkularını içine atarak yok edemezsin, yüzleşmen ve tespit ettiğin hataların üstünde çalışman lazım...

Dediğim gibi ara verirsen muhtemelen bir daha motosiklete bindiğinde kendini çok güvensiz hissedeceksin...

Nacizane bir tavsiyedir...

bende birşeyler ekleyeyim...

Korku ile cesaret arasında da benzer bir ilişki vardır demek istedim. Korkular olmadan nasıl cesur olabilirsin ki? Cesaret göstermen gereken bir konu yok ortada. Korkunun varlığını iliklerine kadar hissetmeden nasıl cesur olabilirsin; yoksa sen bir robot musun?

O zaman korkunun ne olduğunu bilmek zorundayız. Korku: Dışarıdan gelen bir tehlikeye karşı oluşan duygusal tepkidir. Korku benliğe, varoluşa yönelik olan bir tehlike durumunda, kaçma davranışlarını başlatan duygudur.

İnsanlar için tehlikeler sadece dışarıda varolan nesnel tehlikeler değildir. Ölümle başlayan sakat kalma, yaralanma, malını mülkünü kaybetme, yakınlarına zarar gelmesi vb. gibi dışarıdan gelen tehlikelerin oluşturduğu korkuların yanı sıra, kendi içimizdeki dürtülerden, eğilimlerden veya geçmiş yaşamımızdaki anılardan da korkarız. Kişiyi hoş olmayan bir duruma sokan herhangi bir şey de “tehlike” olarak algılanır. Korku, bilinçli tehlikeye karşı verilen tepkidir de diyebiliriz.

...

- Cesaret korkusuzluk demek değildir; korkunun altında ezilmemektir, korkuya boyun eğmemek, direnmektir. Bu coşkuyu; yani korkunun coşkusunu içinde hissederek adım atmak vazgeçilemez bir tutku olur bazen. Bu tutku sürekli yinelenirse de kahraman olursun.

Ancak kahramanlar korkusuz olabilirler. Korkusuzluk daha farklı bir boyuttur. Korkusuzluk cesaretin en uç deneyimidir. Korkusuzluk cesaretin sonsuz olduğu zaman ortaya çıkan güzel kokudur. Korkuyu hissetmeden cesur olduğunu iddia edenler sadece robotlardır; çünkü robotlar hissedemezler. O zaman sen nasıl cesaretten söz edebiliyorsun?

Cesaretin en uç deneyimini yaşayanlar korkuyu defalarca hücrelerinde hissettiler, hep korkularının üzerine gittiler, boyun eğmediler ve sonunda deneyim kazanıp “korkusuz“ unvanını almayı hak ettiler. Sen orada öylece durup, kaybedecek hiçbir şeyinin olmamasını da kendine maske yaparak, korkusuz olduğunu nasıl iddia edebilirsin? Bu cesareti doğru algılayabilenlere haksızlık değil de nedir o zaman?..

...

Korkularınla yüzleşmemek için harcadığın enerjinin çok daha azını korkularını yok etmek için harcasaydın, hem cesaretin hem de özgürlüğün tadına varabilecektin. Bütün korkularına rağmen bilinmeyene adım atabilenler özgürlüğün de ne olduğunu çok iyi bilirler. Bilinmeyene adım atmak merak etmek demektir. Merak ve özgürlüğün olmadığı bir yerde cesaretten söz edilemez.

...

Ama burada anlaşılması gereken şey, güvence varken nasıl özgür(!) olabildiğindir. Bu olamaz ki! Her şeyin güvence altındayken nasıl özgür olabilirsin? Özgürlük, güvencesizlik demektir. Çünkü hayat belirsizdir. Bir saat sonra veya yarın ne olacağını nereden bilebilirsin? Ne olacağını bilirsen, yani geleceğin ucu açıksa, bilinmez değilse, o zaman hayat çok mekanik ve tekdüze olurdu; yani çok sıkıcı olurdu. O zaman özgürlük de olmaz, özgür olmadan bir hayat da. İşte o zaman robotlaşır, hissetmez, coşku duymaz oluruz.

Hayatın tüm coşkusu ve gizemi belirsizliktir. Yarın ne olacağını bilmeden, yani başına ne geleceğini, neler yaşayacağını bilemeden güvencesiz kalmak, özgürlük denizinin içinde doyasıya yüzebilmek gibidir.

...

O zaman buna güvencesizlik değil, özgürlük demeliyiz. Özgürlük güvencesiz olmaktır. Belirsizliklere de merak demeliyiz. Her şey belirli ise merak var olmazdı. O zaman merak artı özgürlük, eşittir cesaret diyebiliriz...

...

“Cesaretin en korkunç düşmanı, korkunun kendisidir. Korkulan şey değil; içindeki korkuyu yenmeyi başarabilen insan en büyük kahramandır” demişti George Macdonald... Şüphesiz korkuyla yaşayan, korkunun esir aldığı bir hayatı yaşamak zorunda kalan insanlardır. Gerçekte onları köle yapan şey kendi korkularıdır. Ancak korkusuz olduğun zaman köle olmaktan kurtulur, özgür bir hayat yaşarsın. Tüm korkuların bilinçaltındadır. Seni sürekli rahatsız eder; hem de bir ömür boyu. Bundan kurtulmak için de cesarete ihtiyacın olacak.

...

Ama daha öncesinde zihninle mücadele vermek zorundasın. Çünkü zihin tüm geçmişindir, bilinendir, birikimlerindir. Bilmediğin şeyler zihin olamaz. Geçmiş yaşamında edindiğin tüm bilgiler, tüm deneyimler -ki bunlara korkuların da dahildir- seni bildiğin yerlere götürür.
Varlığın ise seni bilinmeyene, yani gizeme götürür. Bilinmeyen senin için korku demek ise, yani yeterince cesur değilsen, korkularınla ve rutinlerle idare edersin. Çünkü tek gerçeklik varoluşundur. Düşünce de, zihin de varoluşundan sonra gelir.

...

- Cesaret senin bildiğinden farklı bir şey Cemil. Aslında çok basit görünen, küçük şeylerde gizlidir cesaret. Benim için sıradan olan bir şey senin için çok zor olabilir. Tabuları yıkmak benim için bir eğlence, bir adrenalin, bir tutkuyken, senin için devrim niteliğinde cesaret gerektirebilir.

...

*Korkarsan hayatı seyredersin Cemil. Cesursan yaşarsın ancak!..

*Cesur değilsen samimi olamazsın. Kendini ifade edemezsin, hayatın içinde, evrende kaybolur gidersin.

*Cesur değilsen ne kendine, ne hayata, ne de sevdiklerine güvenemezsin. Korkakların tutunacak bir tek dalı bile olmaz, onlar sadece korkularına tutunurlar.

*Cesur değilsen gerçeklerin peşine düşemezsin. Korkarak, ürkerek, sinmiş bir psikolojiyle kendi gerçeklerinle sanal bir hayatı yaşarsın. Kim olduğunu, ne için yaşadığını bir türlü çözemediğin, algılayamadığın bir hayattır bu.

*Cesur değilsen sevemezsin. Sevgini ifade edemezsin; “Seni seviyorum!” diyemezsin. Sevgine de, sevdiklerine de sahip çıkacak iradeyi gösteremezsin.

*Cesur değilsen özgür olamazsın... Zincirlerini kıramazsın. Kanadı kırık bir kuş gibi, her şeye razı gelen, boyun eğen, korkularının kölesi olmuş, yaşayan bir ölü olursun.

*Cesur değilsen tabuların, karanlığın ve kötülüğün baskısından kurtulamazsın. Kozandan bir türlü çıkamayıp, aydınlığı, ışığı göremezsin. Bir kelebeğin coşkusunu yaşayamazsın.

*Cesur değilsen, bakamazsın, göremezsin, algılayamazsın, duyamazsın, hissedemezsin, inanamazsın, okuyamazsın, yazamazsın, yakınlaşamazsın, hayal edemezsin, yaşayamazsın. Yani önce cesaret gelir; ve diğer her şey onu izler.

alıntı...

buggin olur böyle şeyler arada bir...yine buradasın...bu konuyu açabildiğin için Allahıma hamdolsun...milletimiz varolsun...afiyet olsun...