Hello_Moto; Merhaba arkadaşım.
Özlemek, bu gibi durumlarda "arafta" kalan bir duygudur. belirttiğin gibi herşeyin başı sağlık ama benim gibi hayalleri paslanan bir adam için küçük bir heyacanı bile özlemek bazen acı veriyor. Bunu değiştirmek elimde değil. beklemekten başka şimdilik yapabileceğim birşey olmaması çok üzücü...
ilgin için teşekkürler
kazasız sürüşler.
Serpico adlı üyeden alıntı
KÜÇÜK İSTAVRİTİN ÖYKÜSÜ
Küçük istavrit, yiyecek bir şey sanıp
hızla atıldı çapariye
önce müthiş bir acı duydu dudağında
gümbür gümbür oldu yüreği
sonra hızla çekildi yukarıya...
Aslında hep merak etmişti
denizlerin üstünü
neye benzerdi acep gökyüzü.
Bir yanda büyük bir merak
bir yanda ölüm korkusu.
"Dudağı yarıklar " denir,
şanslıdır onlar, hani
görüp de gökyüzünü , insanı
oltadan son anda kurtulanlar.
Ne çare balıkçının parmakları
hoyratça kavradı onu
küçük istavrit anladı yolun sonu.
Koca denizlere sığmazdı yüreği.
Oysa, şimdi yüzerken
küçücük yeşil leğende,
ansız uzanıvermiş dostlarına
değiyordu minik yüzgeci.
İnsanlar gelip geçtiler önünden
bir kedi yalanarak baktı gözünün içine
yavaşça karardı dünya,
başı da dönüyordu.
Son bir kez düşündü derin maviyi,
beyaz mercanı bir de yeşil yosunu.
İşte tam o anda eğilip aldım onu.
Yürüdüm deniz kenarına
bir öpücük kondurdum başına,
iki damla gözyaşından ibaret sade
bir törenle, saldım denizin sularına.
Bir an öylece baka-kaldı
Sonra sevinçle dibe daldı.
Gitti tüm kederimi söküp atarak,
teşekkürü de ihmal etmemişti.
Bir kaç değerli pulunu
Elime, avuçlarıma bırakarak.
Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme.
Sorar gibiydiler, neden yaptın bunu niye?
" Bir gün dedim, bulursam kendimi
yeşil leğendeki
küçük istavrit kadar çaresiz,
Son ana kadar
hep bir umudum olsun diye... "
YAPIŞIK İKİZLER
Doğuştan sırt sırta yapışık ikizler varmış .
Bunlar yürüyebilmek için birbirlerini sırayla taşırlarmış.
Taşırlarken de "ALLAH'ım sana şükürler olsun" derlermiş. Bunların bu halini gören bir şahıs:
"Ne diye şükür ediyorsunuz, Halinize baksanız ya." diyerek ikizlere kızar.
İkizlerden birisi:
"Ya abi, niye öyle diyorsun. Tabii ki ALLAH'a şükür ediyoruz.
Eğer ki birimiz ölsek diğerimizin hali ne olur. Bunu düşünsene bir!" demiş..
//.//..//..//
Serpico Kardeş, sonuçta senin bir ailen var. Bu durum geçicidir. Bu iş
biraz zaman alacak belki, fakat yaşam devam ediyor. Gün gelecek
geriye baktığın zaman sadece acı bir anı olarak kalacaktır bunlar..
Bu nedenle moralini bozma, kendine iyi bak 15 temmuzda iyi haberlerini bekliyoruz..
.
Çok çok geçmiş olsun...bende böylesi bir hanzo otomobil kullanıcısı yüzünden 6 ay evde yatıp,şuan sol kolumda bir platinle yaşamıma devam etmekteyim ne yazık ki.İnsan bu gibi sebepler yüzünden motorundan uzak durmak istiyor ama neyseki ben kolum alçıdan çıktığı gün motoruma binmekte bir sakınca görmedim.neyseki yüreğimdeki motor sevdasını öldüremedilerTekrar tekrar geçmiş olsun.
Alioyanık ve orhanyldz arkadaşlarım, size ait anılarınızı paylaşmanız ve moral vermeniz çok güzel, bu güzellikler için teşekkür ederim. Allah size de yaşadığınız gibi problemleri bir daha yaşatmasın.
Değerli kardeşim Şeyh Şamil;
Sana ne kadar teşekkür etsem azdır.
alıntı yaptığın yazıödaki "paslanan hayallerim" sadece bu kaza sonucu bir kaç aylık motora binememenin içsel sıkıntılarından daha geniş bir zamana ve daha büyük anlamları kendinde tutsak etmektedir.
Paylaştığın şiir için "damarıma bastın" desem yeridir. Sanat dallarında en iyi yapabildiğim şeylerden birisidir şiir yazmak. Benin dikkatimi bir yoldan geçen motosiklet birde güzel yazılmış bir şiir çekebilir. N.Hikmetler, A.İlhanlar, O.Veliler, E.Cansever, A.Behramoğlu vb. bir sürü şair ismi yazabilirim. Bunun için ayrıca teşekkür ederim.
YOLCU
Sözler biter
Düşler yiter
Sevdim dediklerin
Bir gün gider
Gelenlere sevinme
Sevinçler daimi değildir
Gidenlere üzülme
Üzülmek deva değildir
Gerçekler masalla öğrenilmez
Gerçeği boş beyinliler göremez
Herkesin doğrusu kendine ama,
Konuşmakla Çin seddi geçilmez
Bilgi ağır bir yüktür
Her insan kaldıramaz
Hayat uzun bir yoldur
Kimse birinci olamaz
01 Ekim 2005
Cumartesi 01:24
Bu da benden sana küçük bir şiircik. %100 bana aittir. Bundan önceki kazamda 8 ay yatmıştım evde her iki ayağımda alçılar içindeydi. o zamana ait bir şiir.
Senin anlayacağın güzel kardeşim, bende yara bere, budak çok.
Hepsini de bu hayatın bana verdiği madalyalar olarak görüyorum.
2000li yılların başında bir kız arkadaşım "sevgili olunanlardan" avuçlarıma bakıp şöyle demişti: " avuçlarındaki nasırları görmesem sana inanmakta güçlük çekerdim ve bu kadar çok sevemezdim" Bunlar benim inandırıcılığımı arttıran kazanılmış sembollerimmiş.
Yani kısaca şunu belirteyim; hayatta ne gelirse başıma yine de şükür der kalkar yoluma devam ederim. Senin de belirttiğin gibi çünkü artık tek başıma değilim. Sorumluluklar ve zorundalıklar insanların zevklerini, hayallerini ve de en başında düşüncelerini değiştirebiliyor. Değişmeyen tek şey değişimin kendisi olması ve insanın mecburen buna ayak uydurması sanırım fanîliğmizin bir göstergesi olsa gerek.
Sevgi ve saygılarımla hoşçakal güzel kardeşim.
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
