Cep telefonumuz yokken ne yapıyorduk biz yaav
Ben başlatayım da gerisi gelsin Hele şu anda kapalı tuttuğumiçin inceden vicdan azabı çekerken
Hafta sonu kız arkadaşımız ile buluştuğumuzda bir daha ki randevuyu o gün, tam bir hafta önceden, ince ince hesaplıyor, olasılıkları düşünerek belirliyor ve asla geç kalmıyorduk
Kız arkadaşımız, bir hafta önce planladığımız saatte buluşmaya gelmediğinde, sadece bekliyorduk. 3 saat beklediğimi bilirim (ama sonuçta buluşmuştuk…)
İşimize geç kaldığımızda, patronu arayıp: ‘’abi otobüsteyim, biliyorsun patlama oldu, terörist saldırı, o yüzden geç kalacağım’’ yalanını söyleyemiyor, işten atılmamak için uzuuun ve inandırıcı bir senaryo hazırlıyorduk.
Eşimize: ‘’Hadi Kalkalım’’ diye sms atamıyor ve arkadaşları kırmadan ortamdan nasıl kaçacağımızın senaryolarını ince ince planlıyorduk.
‘’Sadece seni seviyorum demek için aradım…’’ diye bir cümle kuramıyorduk. Hele ankesörlü telefon kulübesinde arkamızda 3 kişi sıra bekliyorken.
İstemediğimiz bir telefon konuşmasını kesmek için: ‘’ abi benim cep çalıyor, ben seni arayacağım’’ diyemiyorduk.
Koca koca gemilerin rotalarını, sırf telefon çeksin diye, kapsama alanlarına yakın geçmek için değiştiremiyorduk.
Cep telefonu yokkene, sevdiklerimizin önemli günlerini, doğumgünlerini, evlilik yıldönümlerimizi, sevgililer günlerimizi vs hep aklımızın bir köşesinde tutuyorduk.
‘’Bu gün günlerden ne’’ dendiğinde saatimize bakıyor, olmadı etrafta gazete arıyorduk emin olmak için.
Biri saati sorduğunda Saatimize Bakıyorduk, telefonumuza değil.
Anahtar deliğini bulmak için kibrit çakıyorduk.
Cep telefonumuz yokken hakket ne yapıyorduk biz yaaa