Bende sıkılıyorum, bıktım yani, yakın zamanda elime iyi para geçecek ve istediğim 4 silindir naked lerden alacağım ama pek heyecanım olduğu söylenemez.
Hayat boş geliyor, şu 2 sorunun cevabını merak ediyorum, neden varız? Yok olacak mıyız?
Bu soruları sorunca aklıma hep Matrix filmindeki bir replik geliyor; "cehalet mutluluktur."
Sığ zekalı insanlar mutlu olmayı daha iyi başarıyor gibi, doğru mudur?
Gelmeyi çok isterimMexico adlı üyeden alıntı
Konuyu az çok tahmin ediyorum, sizi forumun eski zamanlarından tanırım. 5-6 yıldır ara ara girer foruma göz atarım. Yanlış tahmin ediyorda olabilirim, şimdiden affola.
Bir süre önce ben de böyle yıkıldım, bir daha toparlanmam dedim. Ama geçiyor, bitiyor. Bir daha başlamaz sanıyorsun başlıyor, bir başkası olmaz sanıyorsun oluyor.
7 yıllık sevgilimden, düğün tarihi aldığım kadından ayrıldım. Yaşayan bilir dile kolay, kalbe değil. Kimseye anlatmadım, anlatamadım. İçimde yaşadım bir süre. Ama en keyifli zamanlar bu acının peşine doğdu. Kamp yapmayı öğrendim, erteleyipte yapmadığım şeyleri yaptım, tekrar motor aldım, ev sattım ev aldım ve istediğim gibi dekore ettim. Sonra biri çıktı karşıma, bir daha sevemem sanan ben sabah beşlere kadar konuşmaktan uyuyamaz oldum. Yıllardır aşık olduğunu sanan ben, meğer hiç aşık olmamışım dedim. Anladım ki bir tek ölüme çare yok. Çivi çiviyi sökermiş.
Ha bu arada 1 Kasım'da evleniyorum Adana'da olanların başımın üstünde yeri var, beklerim
Mutluluklar dilerim.
---------- Mesajlar birleştirildi - 00:35 ---------- bir önceki mesaj zamanı 00:31 ----------
Merhaba,
Neden varız sorusu kişiye göre değişir.. Yok olacak mıyız sorusu da inanca göre..
Sığ insanlar mutlu olmayı başarıyor önermesine ise katılmıyorum. Mutlu olmayı başaran sığ insanlar da var.
Ruhun aç ise ne alırsan al mutlu olamazsın zaten. Bu belli birşey.
Sorduğun soruların cevabınıda araştırmadan, okumadan bulamazsın.
Kimin derin kimin sığ olduğu da belli olmaz.
Çuvaldızı kendine iğneyi başkasına batıracaksın.
Kısaca aramadan bulamazsın.
Çok güzel bir Matrix örneği vermişsin.
Ortalama 70 yıllık ömrün bittiğinde ne olacağını düşünüyorsun Derin mi olacaksın sığ mı olacaksın.
İnsan istediği şeye inanabilir. Tek kaçınılmaz son var o da ölüm. Bunu aklımızda tutmakta ve buna göre yaşamakta fayda var.
---------- Mesajlar birleştirildi - 01:13 ---------- bir önceki mesaj zamanı 01:02 ----------
(fatih.met) lafım genel sakın ola şahsi algılamayasın.
Gerçekten, insanın ölümün var olduğunu unutmadan yaşaması gerekiyor. Bugün uzun bir yürüyüşe çıktım, dönüşte mezarlığın yanından geçerken durup baktım öylece.. Hatırladım. Ölümü.. Halbuki hepimiz için dediğiniz gibi kaçınılmaz son. Emin olduğumuz, yaşayacağımıza dair kesin bir durum.
Tavsiyedir;
Eğer kitaplarla aranız iyi ise Romanlar sizi alır götürür.
Eğer isterseniz de sizi o anki durumunuzdan tamamen koparacak aşağıda önermek istediğim animeler var. İnanın hayata bakışınızı bile etkilerler.
-Full Metal Alchemist
-Death Note
-Code Geass
-Ansatsu Kyoushitsu (Özellikle hayat dersi olarak bunu tavsiye ederim ve çok eğlenceli bir hikayeye sahiptir)
Sürekli mutlu olma beklentisi içinde olmayın. Hatayın çoğu zaten pek d emutlu olmadan geçiyor, arada mutlu eden şeyler çıkıyor. Yani normal olan durum mutlu olmak değil, zaten öyle olsa mutluluk sıradan olurdu yine anlayamazdık.
Çok mutlu ya da çok mutsuz olduğum zamanlarda kendi kendime "sakin ol geçer" diyorum.
merhabalar oluröyle,
ben yazacaktım bulut_motor dem vurmuş, insan midesi demiri bile eritiyor- haberlere çıkmıştı bisiklet yiyen adam- haberlerini görmüşsünüzdür, bir şekilde karın doyuyor ama ruh ??? ruhunu doyurabilmek asıl mesele...
sorunlarının gerçek temelini ortaya koyamazsan, kendinden alacağın cevaplar hep alakasız olacaktır.
-adama sormuşlar...elma neden kırmızıdır diye
demiş ki bu sene erikler çok güzel olacak
örnek çok iyiydi forumdan başka bir konudan arkadaşın paylaşımı, niye yazdım bunu
insan beyni kandırılmaya müsait bir organ, bazen öyle yalanlar söylüyoruz ki kendimize, sonrasında bir bakmışız, söylediğimiz yalanlara da inanmışız
en iyi tavsiyem, gerçekten çok çok iyi bir psikoloğa görün, yalansız dolansız içini dök...mutsuzluğunun kaynağına ulaş
Tavsiyelerinizi okurum. Pek kitaplarla aram yoktu eskiden, bu sorunumu çözmeye odaklandım. Artık okuyorum. Zararın neresinden dönersek kar artık.
Öyle haklısınız ki, hayatta bir şekilde yaşanıyor seçimler bizim, sorumluluklarını almak gerek. Güvendiğini, dağ sandığını dağ gören gözler senin,kalp senin, sevgi senin, hayat senin. İçimi rahatlattı.
7,24 ağlıyordum mecburen gittim psikologa
Ne yaşadımsa yaşadım, içimi dökmek istedim. Ailemi üzmek istemediğim için sanırım 3 aya yakın olmuştur herhalde, rol yaptım. Bu da ağır gelmiş olabilir. Çok sağolun herkese, geçtiğim son 2 gün çok üzgündüm. Yüzünü dahi görmediğiniz tanışmadığnız birine yazdığınız güzel şeyler destekler için. İyi insanlar.
Yanlış anladıysam kusura bakmayın. Bu önerdiklerim kitap isimleri değil.
Bunlar dünya çapında ünlü (efsaneleşmiş) Japon animasyon dizi serileridir.
Hikayeleri ile sizi o dünyanın içine çeker ve sizi de hikayeye dahil eder.
Daha önce Japonca seslendirmeli, Türkçe altyazılı bir dizi izlememiş olabilirsiniz. İlk başlarda zor gelebilir fakat kısa sürede kulaklarınız ve gözleriniz alışır.
Anime bambaşka bir dünyadır.
Her şey seninle başlar: kişisel kurtuluş savaşınızı başlatın
Mümin Sekman kitabı tavsiye ederim
Benimk hayat iyi değil,17.03.2020 tarihinden beri işsizim,sözde eski bir arkadaşa çalışmaya gittim,31 gün kadar ama para ödemeye gelince yarısı kaldı,üstüne birde küfür yedik,sonra avukata vekalet verdim,adli süreç başladı.
2018 yılında Rusya vizesini alıveren bir hanımefendi vardı,2020 yılında tekrar aynı hanımefendiye evrakları gönderdim,ş.ref.iz,oyalayıp durdu,sonrada ne pasaportu nede paramı gönderdi
extra masraf ve kaybolan zaman,beni bu kadınla tanıştıran,emekli üniversite edebiyat öğretmenide 2 yüzlü çıktı,
Yılmadım 16 ekimde vizeye tekrar başvurdum,bu hafta içinde sonucu bekliyorum,küçük bir yiğenim var onunla ara ara vakit geçiriyorum,2metre karşımda,adını yüksek sesle,3 kez bağırıyorum duymuyor,sessizce çikolatayı kime vereyim deyince,neyde neydebu yaramazda olmasa,uğraşacak kimse yok,bazende kedi köpeklerle vakit geçirim,Alanya'da balığa giderim,fotoğraf çekmeyi severim
(david d burns kitabını al oku iyi hissetmek) (istesen yollayabilirim)
hiç kitap okumayan ben şu kitabı elime alınca kitap kurdu oldum ayda 4 5 tane kitap bitiriyorum
kendimi beğenen/barışık özgüveni yüksek fakat hep birşeylerin eksik olduğunu hissettiğim oluyor du ki neyin eksik olduğunu bulana kadar
bana neyin enerji verdiğini bulana kadar çırpındım durdum
en sonun da olayları kabullen affet sal kendini sana kötü gelen herkez i herşeyi her durumu düşünceyi geride bırak
unutma duygularımızı kontrol edebilirsek onların esiri olmazsak hayat yaşanır bi hal alıyor
bunun için kötü düşüncelerden kaç düşünceler duygularımızı oluşturur ve bizi olmak istemediğimiz durumlara sokar
Toplumsal bir varlığız ve dünyayı olduğundan daha iyi yapmak için çabalıyoruz, kimi zaman çevre temizliği, kimi zaman zor işler için çözümler, kimi zaman dostlarımızın kişisel sorunları, kimi zaman ise daha basit bir yaşam için yeni buluşlar.
Bana öğrenebilmek için araştırmamı ve okumamı önermişsiniz, bunu zaten biliyordum, ne kadar çok bilgi o kadar çok bakış açısı.. aslında okumak kadar önemli olan bir başka şey ise okuduğunu anlamak, ben her zaman basitlikten yanayımdır ve bu yüzden uzun uzun yazılar okumayı sevmem.. yani bir işin kolayı varken neden zora koşulur? Verimsizlik olsun diye dimi? Hayır beyin antrenmanı değil bu, bir insan beyni bir bilgisayar değildir ve olamayacak ama bilgisayarın yapamadığı doğaçlamayı yapabilece kadar üstündür. Bir cümle öğrenmek için kocaman roman okumam mı gerek? Zaman kaybı.
Boşver kalsın, vazgeçtim, artık merakta etmiyorum öğrenmekte istemiyorum. Ben başkalarını zora yöneltmiyorum ama başkaları beni zora yöneltebiliyor, işte hayatın düşündürücü yanlarından biri.
Uzun süre depresyonla savaştım, gerçekten çok zor bir süreçtir.
Lütfen, ilaçları bir anda kafanıza göre bırakmayın. Aniden kesilen ilaçlar tüm süreci başa döndürür.
İlaçlar iyileşmenizi sağlamayacak, iyileşme sürecinde koltuk değnekleriniz olacak ve zamanı geldiğinde doktorunuz onları çıkarıp alacak sizden.
Benim reçetem şu:
*İlk aşamada depresyon yokmuş gibi davranmak. Kendimi zorlayarak neşeli davrandıkça bir iki hafta içinde ruh halimde de hafif bir mutluluk oluşmaya başlıyor.
*Düzenli uyku, mutlaka düzenli uyku. Yine başlangıçta kendimi zorlayarak her gün belirli saatte yatıp kalkmak.
*Spor. Haftada üç gün salon, kalan günlerde yürüyüş yapıyorum.
*Vitamin takviyesi, özellikle d vitamini. Genel olarak kan/vitamin değerlerinizdeki düşüklük de sebepsizce depresyona yol açabilir. Psikiyatristlerce genelde gözden kaçırılıyor bu.
*Dinlediğiniz müzikleri değiştirin. Sizi kedere yönlendirmesin.
*Mümkünse film izlemek, avm'ye gitmek gibi çok sayıda duyunuzu aynı anda uyaranlar yollayarak esir alan etkinliklerde bulunmayın. Kitap okumak, el işi yapmak gibi daha az uyaran içeren, odağınızı kontrol edebileceğiniz etkinlikler çok daha iyi gelir.
*Mümkün olduğunca çevreniz ile bu hisleri konuşmayın. Şu anda daha fazla anlaşılmadiginizi hissetmeniz dışında pek bir işe yaramaz. Hem anlaşmıştık, siz zaten mutlu/neşeli taklidi yapacaksınız. Yalnızken bile!
Unutmayın, nasıl ki grip olduğunuzda bile kendinizi salmiyor, nane-limona çorbaya yükleniyorsunuz; depresyondan da aynı sekilde direnç göstererek kurtulacaksınız.
Siteye yazmayı bırakmıştım ama eli sopalı depresyon canavarını görünce yazmam gerektiğini düşündüm.
Ara ara olur öyle bazen kendiliğinden geçer bazen yardım almak gerek. Antidepresan kullanıyormuşsunuz, bazı arkadaşlar iyi niyetle bırakmanızı tavsiye etmiş bırakacaksınız da lap diye bırakmayın, doktorunuza danışın ve azaltarak bırakın.
Belli dönemlerde majör depresyonla boğuşan biri olarak, basit ama işe yarayan tavsiyeler vermek istiyorum ve şiddetle denemenizi öneriyorum.
Mutsuz veya çaresiz hissettiğinizde, bu hisler genelde yalnız kalınca ya da uyumaya çalışırken daha çok belirginleşir, ilk olarak nefes egzersizleri yapın. Yardımcı olarak prana breath gibi uygulamalar kullanabilirsiniz ya da youtube'den nasıl yapacağınızı öğrenebilirsiniz.
Örnek olarak bir link bırakıyorum https://youtu.be/-fTOn3U-4Bw
Basitçe belli bir süre derin nefes alıp bir kaç saniye nefesinizi tutup bırakıyorsunuz, bir kaç dakika tekrarladıkdan sonra zihninizin boşaldığını ve hafiflediğinizi net bir şekilde hissedeceksiniz.
İkincil olarak mutlaka spor yapın, ağır spor yapmanıza gerek yok ama yaptığınız sporu hakkıyla yapıp bedeninizi biraz yormalısınız. Yürüyüş, koşu, pilates veya ağırlık çalışabilirsiniz, bu spor yorgunluğu mutlu hissetmenize yardımcı olur ve uyumanızı kolaylaştırır.
Üçüncü olarak konuşurken ya da yazışırken iyi hissetmenize yardımcı olan kişilerle bol bol konuşun.
Son olarak mutlaka vitamin değerlerinize baktırın ve eksik olanları tamamlayın. Alakasız gelebilir ama b12, d ve çinko gibi bazı vitaminlerin eksiklikleri depresyonu tetikliyor.
Biliyorum boş vermişlik ve vazgeçmişlik hissi zorunda kalmadıkça bir şeyler yapmanızı engelleyecektir, hiç birini yapmasanız bile 2-3 dakika nefes egzersizi denemenizi şiddetle öneriyorum.
Alanya mı, bende Antalya da yım. Alanya gerçekten resim çekmek için çok güzel. Böyle görüntüleri seviyorum. Hobi çok önemli, insanın kaçabileceği bir ilgi alanı olduğunda kendini daha iyi hissediyor.Her şey seninle başlar: kişisel kurtuluş savaşınızı başlatın
Mümin Sekman kitabı tavsiye ederim
Benimk hayat iyi değil,17.03.2020 tarihinden beri işsizim,sözde eski bir arkadaşa çalışmaya gittim,31 gün kadar ama para ödemeye gelince yarısı kaldı,üstüne birde küfür yedik,sonra avukata vekalet verdim,adli süreç başladı.
2018 yılında Rusya vizesini alıveren bir hanımefendi vardı,2020 yılında tekrar aynı hanımefendiye evrakları gönderdim,ş.ref.iz
Yılmadım 16 ekimde vizeye tekrar başvurdum,bu hafta içinde sonucu bekliyorum,küçük bir yiğenim var onunla ara ara vakit geçiriyorum,2metre karşımda,adını yüksek sesle,3 kez bağırıyorum duymuyor,sessizce çikolatayı kime vereyim deyince,neyde neyde
https://live.staticflickr.com/4738/2...6481bb4e_c.jpg
Teşekküt ederim. Doktor kontrolünde bırakacağım.
Bilmiyorum neye baktı neye bakmadı. Başlarken sorgular durumda değildim. Soracağım muhakkk. Teşekkür ederim..
Aslında beklentilerim hayata dair hiç büyük olmadı ama ben fazla anlamlar, karakterli duruşlar, insanlıklar yükledim sanırım... Çok şükür hayatımda iyiyim.
Ben de böyle düşünür, modumu her daim yüksek tutabillen pozitif biriydim. Sanırım saldım artık dediğiniz gibi. Akışındayım.
Ben mecburen bir cümle yazabilmek için pek çok şey okumak durumundayım. Fuzuli ve zaman kaybı gelmiyor.. Mecbur tez yazmak için gerekli gerekli okumaları yapmak.. Ancak kitap okuma konusunda çok eksik olduğumu görüp, gömülmek uzaklaştırıyor insanı herşeyden.
Duygusal müziklerden uzak duruyorum ancak ansızın duyduğum, gördüğüm herhangi bir şey dibe sokabiliyor, ilaçlara rağmen. Bilinçliyim bu konuda doktor kontrolünde başladı. Doktor kontrolünde biter.. Zaten kaybetmekten korktuğum bir hayatım, planlarım, hedeflerim var. Çevreme de yansıtmıyorum. Herşey rayında yolunda sanıyolar. Aslında doğru bulmam aleni bir yerde yazmayı.
Teşekkürler, elbette farkındayım iiyi niyetle antidepresanı bırakın dediklerinin. Doktor kontrolünde olacak tabii. Nefes egzersizleri ve meditasyonlar yapıyorum. Çoğu insan saçma bulur ancak insan kendini rahatlatmanın yollarını bulsak da bazen aşamıyorum, Spor salonuna gidiyorum. Beni iyi hissettirecek bu konularla alakalı konuştuğum kimse yok. Dağıldığım bir gün, artık olmuyor yapamıyorum dediğim hayattan vazgeçtiğim bir gün yazdım buraya. Öyle iyi geldi ki. Gerçekten. Her birinize ayrı ayrı teşekkür ederim.
Ölüm çok farklı duygu ani olması daha da farklı büyüdüm diyorsun ama ölümü görünce sirtina cok büyük yük biniyorKonuyu az çok tahmin ediyorum, sizi forumun eski zamanlarından tanırım. 5-6 yıldır ara ara girer foruma göz atarım. Yanlış tahmin ediyorda olabilirim, şimdiden affola.
Bir süre önce ben de böyle yıkıldım, bir daha toparlanmam dedim. Ama geçiyor, bitiyor. Bir daha başlamaz sanıyorsun başlıyor, bir başkası olmaz sanıyorsun oluyor.
7 yıllık sevgilimden, düğün tarihi aldığım kadından ayrıldım. Yaşayan bilir dile kolay, kalbe değil. Kimseye anlatmadım, anlatamadım. İçimde yaşadım bir süre. Ama en keyifli zamanlar bu acının peşine doğdu. Kamp yapmayı öğrendim, erteleyipte yapmadığım şeyleri yaptım, tekrar motor aldım, ev sattım ev aldım ve istediğim gibi dekore ettim. Sonra biri çıktı karşıma, bir daha sevemem sanan ben sabah beşlere kadar konuşmaktan uyuyamaz oldum. Yıllardır aşık olduğunu sanan ben, meğer hiç aşık olmamışım dedim. Anladım ki bir tek ölüme çare yok. Çivi çiviyi sökermiş.
Ha bu arada 1 Kasım'da evleniyorum Adana'da olanların başımın üstünde yeri var, beklerim
İçin için yoruluyorsun eriyorsun, tükenme eşiğine geliyorsun ama cokmemen lazım
Çok zor bir duygu kelimelerle anlatılmıyor
Dünya dertleri öyle de böyle de geçer takmayın kafanıza sevdiklerinizle iyi vakit geçirin belki bir daha göremezsiniz
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
