Yoruldum.

[Umutksk]

Merhabalar. Yazacak bir yer bulamadım. Bütün arkadaşlarımla dostluğumu bitirdim. 23 Yaşındayım. İngilizce Ekonomi okuyorum. Ülkeyi gördükçe,emeğin bu kadar değersiz olduğunu gördükçe kahroluyorum. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ama bu böyle bir ekonomi ve ortamda hayat boyu başkalarınin sermayesini büyütmek için gecemi gündüzüme katacağim gerçeğini değiştirmiyor. Bununla yüzleşmek istemiyorum. Bu yaz motosikletimi sattım,bir öğrenci değişim programına kaydoldum. Korona dolayısıyla iptal oldu. Hapis yatıyor gibi hissediyorum. Ekonomi,politik ekonomi ve ekonomi modelleri derslerine girerken içim sızlıyor. Gram heves kalmadı. Aklıma burası geldi. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Ülkede çalışacak,inovasyon ve iş etiğine dayalı çalışacak firma yok. Herşey oligopolün ve tekelin elinde.Yarın doğru reformlar yapılsa,20 seneye düzeliriz. Yaşam kalitemi 1 tık arttırmak için yıllarımı vermeyi onuruma yediremiyorum. Emeğimiz para etmiyor. Hadsizlik ediyorsam özür dilerim ama 500 dolar maaş ve şirket arabası için referans aramak istemiyorum. Bu yaşıma kadar bütün amelelikleri yaptım. Çok büyük firmalarda ufak tefek pozisyonlarda da olsa çalıştım. Yıllarımız,vaktimiz bu kadar değersiz mi? Kitabımı okumak,kahvemi içmek,rahat rahat pazar sürüşüne çıkmak,kız arkadaşımla cebimdeki parayı düşünmeden çıkıp gezmek benim hakkım değil mi? Hassas kalpli,zayıf,psikoloğa ihtiyacı var diyebilirsiniz. Belki öyledir. Ama ben insanların bu tarz bir model içinde sessiz kalmalarını daha mantıksız buluyorum. Ülkeden bile çıkamıyorum. Annem ve Babamın varlığı ve benim için verdiği emekler beni ayakta tutuyor. Bana bi tavsiye falan verin .lütfen.

[hasmet]

Yalniz degilsiniz. Depresyondaysaniz, ki oyle gorunuyor, yardim almakta fayda var. Daha gencsiniz. Gencligin ne buyuk sermaye oldugunu cok sonra anliyor insan. Corona olayi ileri ulkelerde en gec bu yil sonuna kadar, diger ulkelerde sonraki yil sonuna dogru biter. Pfizer/Biontech ve Moderna asinin etkisi beklenilenden iyi cikti. CDC bu asilari olan insanlar maske takmayabilir diye sasirtici bir aciklama yapti, ki politik bir kurulus degil. Ilk kez bugun markette maskesiz insanlar gordum.

[fatih.met]

hayattan beklentilerin neler? bunu merak ettiğim için soruyorum.. buna yarın cevap verirsin..

yarım saati geçti yazıp yazıp siliyorum, zihnini nasıl berraklaştırırım diye düşünüyorum uğraşıyorum ama şimdi benim başım ağrıdı... aşağıdaki paragrafları yazdım ama istersen hiç okuma onları.. sen hayattan beklentilerini maddeler halinde listele ondan sonra burada müzakere yaparız...

saat geç oldu, yazdıklarım içinde anlam karmaşası olabilir yada saçma şeyler olabilir, geç oldu, editleyecek mecalim kalmadı, yarın misafirler gelecek sonra onları zombi gibi karşılamak istemiyorum, aslında ben misafir istemiyorum ama işte geliyorlar ne yapayım kovayım mı?

---------------------------------
hassas ve zayıf kalpli olan sen değilsin, asıl aptal olan çevremizdeki insanlar, cahil insanlar kursağından geçen iki lokma ile mutlu olmayı başarıyorlar ama biz bunu yapamıyoruz çünkü onlar biraz daha hayvanımsı ve biz ise daha fazla insanımsıyız. onlar düşünmüyor ama biz çok düşünüyoruz... ben depresyon kelimesini sevmem, bir insanın canı sıkkın ise bunun sebepsiz olması mümkün değil diye düşünüyorum, yani eskiden daha farklı düşünürdüm ama artık böyle düşünüyorum, canın sıkılıyor ise bunun sebepleri var.. depresyon nedir? yani yaşadığın sorunları ortadan kaldırman gerekiyor ki bunalımdan çıkabilesin dimi? yada en azından bu sorunların bir süre sonra geçebileceğinin taahüdünü verebilmek lazım ki kafamızı kurcalayıp bizi bunalımda bırakmasın.

yani ben sana "depresyona girmişsin, şunu bunu yap" desem normalde senin kızman lazım çünkü senin sorunlarını çözmek yerine onları geçiştirmeyi sunuyorum, ve bu durumda bana sövsen haklısın.. bu yüzden sıkıntınızın varsa çözümüne gitmelisiniz...

unutma; yaşamın boyunca hiç bir şeye mecbur değilsin ve seçimlerin tamamen senin isteğine bağlıdır.. bak mesela işe gitmek zorunda olduğunu düşünüyorsun hal bu ki öyle bir zorunluluğun yok ama eğer işe gitmez isen para kazanamazsın ve bir şeyler elde edemezsin, bu yüzden bir şeyler elde etmek istediğin için işe gidiyorsun yani yine senin tercihin... arkadaşlarını sildi isen demek ki ihtiyaç duymuyorsun yada sana fayda sağlamaktan çok zarar verdiklerini fark ettin/düşünüyorsun v.s.

arkadaşlarını sildiğini söylemişsin, bu senin şu anki isteğin ve anormal bir durum değil, ben mesela; hem cinslerim ile bir araya gelip aktivite yapmayı sevmem pek, sadece iş ortamında olur sohbetlerimiz şakalarımız, iş dışında beraber aktivite yapacağım arkadaşım olacaksa hatun arkadaşım olur, yani arkadaşa ihtiyaç duymuyorum.. ama bazıları da tam tersi, çevreye çok önem veriyor, her zaman birileri ile dialog içinde olmaya çalışıyor, aslında iş amacıyla tabi ki çevremizdekiler ile iletişimi tamamen kesmeyeceğiz ve bende çok sayıda insan ile bağlantım var ama işte hani birisini arayayım da gezelim tozalım, mangal yapalım, bisiklet/motosiklet sürelim, sinemaya gidelim, halı saha maçı yapalım yada ne bileyim işte herhangi bir aktivite yapayım demiyorum çünkü istemiyorum.

yani uzun lafın kısası değişken ol, eğer hatalı ise bakış açını değiştirmeyi bil, şunu demeye çalışıyorum; toplum baskısıyla farkında olmadan verdiğimiz kararları sanki hata yapmışız sanıyoruz ama aslında öyle değil.. mesela bir mekana girdiğinde yada bir başka insan ile dialoğa gireceğimiz zaman kendimizi selam vermek zorunda hissederiz dimi? hal bu ki öyle bir zorunluluğumuz yok ve sanılanın aksine bu bir suç değil.. dediğim gibi umut, zihnini berraklaştırmaya çalışıyorum;

biraz felsefe mi yaptım ben yoksa bana mı öyle geliyor? neyse,

[Mert54]

Aynı nesiliz ben senden daha leşim içiyorum sıkıntımu hissetmeyene kadar gazlıyorum geberene kadar sonu gelmiyor :d

[Mr.wind]

İnsan daha fazla katlanamam dedigi noktadan sonra, daha fazlasina da katlaniyor.

Ayni seyleri yasayacagima ölurum dedikten sonra, yasadiklarinin 100 misli agirlarini yasiyor, yine de ölmüyor.

Yalniz, yuzunden gulumsemen cekiliyor, dunyadaki rengin azaliyor. Korku, sevgi, heyecan, sevinc ve diger hisleri hergun daha az hissediyorsun.

Sonra insanlar sana olgun diyor. Yasin getirdigi olgunlukmus. Bu olgunluk degil. ruhumuz cekildi 36 yasinda yasayan zombiye donduk.

Sorun sorun sorun heryerde sorun.. Fakirlik sorun. aile iliskileri sorun. toplum baskisi sorun. cinsellik sorun. is hayati sorun. Ve dolayli olarak yaptigimiz spor dan, aldigimiz nefese kadar hersey sorun.

Yalniz degilsin genc kardesim.

[yaşlıveacemi]

Olur böyle şeyler fazla takma. Senin yaşında tahsil hayatının sonuna gelmiş her gençte böyle durumların olması normal.

Çocukluğunun başında başlayan tahsil hayatında şu yazılıyı, şu sözlüyü şu sınıfı geçeyim le bu günlere geldin. Bu güne kadar olan yaşam tarzın değişmekte ve sen farkına varmadan yeni yaşam tarzına geçişin stresi içindesin.

[joshua]

sadece size özgü bir durum değil bu ülkece zor günler geçiriyoruz, beceriksiz yönetilen ülkeye bir de pandemi gelince üzerine tuzu biberi oldu, gençler değil herkes umutsuz ve bunu bir anda düzeltecek bir sihirli değnek yok maalesef, umudu kaybetmeyip mücadeleye devam etmek şart.

[watercolours]

Ben huzurluyum. Mevcut düzenin başındakilere ve bu düzende onlara destek vererek geçmiş 20 yılımı ve gelecekteki 20 yılımı heba eden %51'e her gün ahirette görüşmek üzere bol bol dua ediyorum.

Bakın bizim milletin yarısı ay sonunu nasıl getireceğim diye düşünürken, kalan yarısı da ay sonunu çıkarabildiği için şükredip ülkenin hali iyi derken gavur ne yapıyor:

https://youtu.be/0EP2U-YmgeE

Adamlarda bunla uğraşacak hem para var, hem zaman var. Gerisini siz düşünün.

[Fu Fu]

Benim yeğenim turizm otelcilik bitirdi baktı bir şey olmayacak ahcılığı ve pastacılığı öğrendi ben amarigaya gidiyorum dedi ve gitti 2 bin dolar temiz

[watercolours]

Ah almak iyi değildir. Ahcılık yerine aşçılık öğrense daha iyiydi.

[yürekçe]

belki de ah alıp- satıyordur.
Dönüşüm işine girmiş de olabilir. neticede dönüp dolaşıp..
neyse, ticaret ticarettir..

[hasmet]

Aşçı da söylemesi ne zor kelime yahu.

[erensel]

Ben huzurluyum. Mevcut düzenin başındakilere ve bu düzende onlara destek vererek geçmiş 20 yılımı ve gelecekteki 20 yılımı heba eden %51'e her gün ahirette görüşmek üzere bol bol dua ediyorum.

Bakın bizim milletin yarısı ay sonunu nasıl getireceğim diye düşünürken, kalan yarısı da ay sonunu çıkarabildiği için şükredip ülkenin hali iyi derken gavur ne yapıyor:

https://youtu.be/0EP2U-YmgeE

Adamlarda bunla uğraşacak hem para var, hem zaman var. Gerisini siz düşünün.

ama onlar bu etkinlikleri bize karşı olan kıskançlıklarını bir an olsun unutmak için yapıyorlar


Bende şu olaya hayranım
https://www.youtube.com/watch?v=b489QaD248U

[drtayfun]

Şöyle de bir durum var. Etrafta küçük bir pasta var , yemek isteyen çok var, önce en zayıflar kavgayı bırakır , geriye inatçılar kalır. Yani rakipleriniz sandığınız kadar çok değil. Ve daha çok kafayı kim taktıysa illa ki bir yerde o pastayı yer. O zamana kadar kendini geliştirip diğerlerinin önüne geçme şansını arttırmak gerekir. Oturup kahve içme faslı daha erken , çook sonra olur o, şimdi it gibi çalışma zamanı.

[arndiol]

Merhabalar. Yazacak bir yer bulamadım. Bütün arkadaşlarımla dostluğumu bitirdim. 23 Yaşındayım. İngilizce Ekonomi okuyorum. Ülkeyi gördükçe,emeğin bu kadar değersiz olduğunu gördükçe kahroluyorum. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ama bu böyle bir ekonomi ve ortamda hayat boyu başkalarınin sermayesini büyütmek için gecemi gündüzüme katacağim gerçeğini değiştirmiyor. Bununla yüzleşmek istemiyorum. Bu yaz motosikletimi sattım,bir öğrenci değişim programına kaydoldum. Korona dolayısıyla iptal oldu. Hapis yatıyor gibi hissediyorum. Ekonomi,politik ekonomi ve ekonomi modelleri derslerine girerken içim sızlıyor. Gram heves kalmadı. Aklıma burası geldi. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Ülkede çalışacak,inovasyon ve iş etiğine dayalı çalışacak firma yok. Herşey oligopolün ve tekelin elinde.Yarın doğru reformlar yapılsa,20 seneye düzeliriz. Yaşam kalitemi 1 tık arttırmak için yıllarımı vermeyi onuruma yediremiyorum. Emeğimiz para etmiyor. Hadsizlik ediyorsam özür dilerim ama 500 dolar maaş ve şirket arabası için referans aramak istemiyorum. Bu yaşıma kadar bütün amelelikleri yaptım. Çok büyük firmalarda ufak tefek pozisyonlarda da olsa çalıştım. Yıllarımız,vaktimiz bu kadar değersiz mi? Kitabımı okumak,kahvemi içmek,rahat rahat pazar sürüşüne çıkmak,kız arkadaşımla cebimdeki parayı düşünmeden çıkıp gezmek benim hakkım değil mi? Hassas kalpli,zayıf,psikoloğa ihtiyacı var diyebilirsiniz. Belki öyledir. Ama ben insanların bu tarz bir model içinde sessiz kalmalarını daha mantıksız buluyorum. Ülkeden bile çıkamıyorum. Annem ve Babamın varlığı ve benim için verdiği emekler beni ayakta tutuyor. Bana bi tavsiye falan verin .lütfen.

psikolojik destek al diyemiyorum cunku 45 dakıkalık seanslar 400 tl den baslıyor. Ülkede ac gözlü psikologlar yüzünden psikolojik destek bile alamıyoruz.

Cogumuz aynı durumdayız, zengin ya da ülkeden kaçmış tuzu kuru insanlar sosyal medyadan vs. atıp tutuyor ama cidden ülke berbat halde.


Cogu ınsan 500 dolar maaş bile alamıyor bu ulkede. sırket arabasını zaten cogu kısı alamıyor.

yapacak pek secenek yok, yaşamaya calısacaksın. herkes gibi.

ama yasın kucuk, ülkeden kac bir şekilde.

[ulkerhan]

biraz realist olacak ama hayattan beklentin nedir? hertürlü sosyal aktiviteye katılayım, çevremde manitalar olsun, oradan çıkayım sanat galerisi gezeyim, günde iki saat çalışayım, 5000$ maaş alayım, bisikleti spor amaçlı kullanıp arada yeni aldığın ferrari ile gezmeyi düşünüyorsan öyle bir dünya yok. babandan kalan para yok ise hiç bir legal iş ile son model ferrari satın alamazsın. devlet hastanesinin akıl ve ruh sağlığı bölümlerine git, cipralex ve lustral ile mum gibi yaparlar unutursun bunları.

büyük bir çağrı merkezinde yönetim kademesinde iş tutuyorum. bu bahsettiğin kaygılar, etik vs ancak sözlükte anlam bulacak değerler.

iş yerinde hepimiz excel tablosunda bir satırdan ibaretiz. patron ay sonu bilançoda aa umutksk bizle mi çalışıyor demiyor. kaç adet personelim var diyor. ilaveten dünyada yaklaşık 8 milyar adet insan olduğunu ve hiç birimizin özel olmadığını hatırlatmak isterim.

bu kadar yazıyı yaşadıklarımızı olumlamak için yazmadım. sistemi değiştiremiyorsan uğraşmaya değmiyor. düzene uy ve daha mutlu ol.

[watercolours]

Düzeni değiştirmek çok kolay. Ama takım tutmayı bırakmak gerekiyor.

[espresso]

Bu düzenin ve ülkenin bu halde olmasının en büyük nedeni aile yapısı. Bu yüzden yönetenler aman aile yapımıza zarar gelmesin diye kadın cinayetlerine bile göz yumuyorlar.
Bu da neymiş diyenlere açıklayayım: Bizde ailelerde hiç kimse birey değildir, herkesin bir topluluk içindeki yerine ve konumuna göre itibarı olur. Çocuklar da haliyle hiç bireyden sayılmazlar. 18 yaşını geçmiş yetişkin insanlar da birey sayılmadıkları için evlenene kadar aile ile birlikte oturmaya devam ederler, ailelerin bütün ayak işleri bunlara yıkılır ama bu fayda karşılıklıdır, birey olmanın sorumluluklarından habersiz 18 yaşındaki gence de kolay gelir, ne d eolsa annesi arkasını topluyor ev işlerini yapıyor, ev kirası da ödemiyor. Haliyle yetişkin olmuş ama hala ailesi ile oturan genç insan çalışmaya başladığında aldığı 3 kuruş maaş ile bir şekilde geçinebiliyor, az da olsa buna da şükür ya işsiz kalsam diyor.

Batı toplumlarında her insan öncelikle birer bireydir, birey olmak hem özgürlük hem de özgürlük de sorumluluktur. Haliyle 18 yaşını geçmiş ya da okulunu bitirmiş bireyin kendi hayatını kurması beklenir. Ailesinin yanında kalmak yerine ev kirası vermek zorunda kalan, kendi emeğiyle kazandığı ile geçinmek zorunda kalan bireyi de bizdeki asgari ücret gibi ücretle kandırmak zordur, bu genç kesim ayaklanır, gençliğin de verdiği güçle ortalığı yakar yıkar. Yetişkin bir birey olmuştur hem de kendisini sistemin bir yerlerindne bağlayacak evlilik, çoluk çocuk, yüklü borca girme gibi zincirleri de yoktur, kaybedecek çok az şeyi olan bunlar kolaylıkla birlik olup sisteme karşı durabilir.

Bizde yetişkin olmuş gençler evlenmeden evden ayrılamıyor, evlenince de ev eşyası borcu, çocuk masrafları, araba alalım 5 yıl kredi çekelim, ev alalım 10 yıl borca girelim derken sisteme iyice zincirleniyor. Eee, o zaman kim sistemi değiştirecek? Haliyle sistem de aynı kalıyor, sürünmeye devam ediyoruz.

[Alpbatur]

Yaşım 45 keşke 23 yaşında olsam inan 23 yaşında olmak bile mutluluk sebebi. İyi hissetmek diye bir kitap var şiddetle tavsiye ederim. Bizler insanız ve kuvvetli alıma sahibiz sorun senin bu alım kapasiteni neyle doldurduğun sürekli negatif yükleme seni tabi ki mutsuz edecektir. Özellikle sosyal medya, twitter, sürekli negatif paylaşımlar, anlamsız tartışmalar, laf sokmalar, linçler bunlardan uzak dur. Ben gayet başarılı bir tahsil hayatım olduğu halde 40 yaşından sonra hayatta gerçek başarının mutlu olabilmek olduğunu anladım.

[okanbagiscan]

Güzel tespit.Anarşik olacak adam yok diyorsun.Doğru.