Beyler hayat nedir ya böyle çalış evlen çoluk çocuk bu mudur önümüze koyulan mı herkezin yaptığımı doğru olan düşünüyorum evlen kamuya kapak at ölene kadar çalış eve bak sonuç ne yaptın mutlu oldun mu nolucak bi yanım diyo nasıl mutluysan öyle yaşa ikilemde kaldım nasıl mutlu olucaz bu hayatta ya bidaha mı gelcez diyorum
Aklıma bu video geldi nedense
önüne koyulan hayat planı geneli tatmin ettiği için yüzyıllarca yokolmadan, sadece zamanın koşullarına göre evrilerek yaşıyor.
bu sana uymuyorsa milyarlarca insanın şu ya da bu şekilde bu plana tav olması birşeyi değiştirmez.
insanlığın ezberine haddinden fazla itibar etmek hayatı ıskalamaktır.
acaba evcil ev köpeği kadar mutlumuyuz şu hayatta diye sormuyor değilim kendi kendime.Yapacak bişey yok milyonlarca spermin arasından 1. geldiysek vardır bir hikmeti.Keşke biraz yürekli olsaydım motorumu da Christopher Johnson'ın yapabildiğini yapsaydım..gürkanatik adlı üyeden alıntı
Nerden baktığına bağlı bu durum.
Örnek verecek olursak ben anasız babasız büyümüş biriyim.
Şayet ben evlensem çoluğum çocuğum olsa bundan o kadar mutlu olurum ki sabit bir işte yıllarımı vermeye değer.
Ayrıca çocuklarının etrafında baba baba diye koşuşturmasını izlemek sana sıkı sıkı sarılmalarını hissetmek senin bu hayatta alabileceğin en büyük mutluluklardan bir tanesi.
Eşinin sana erkeğim veya kocam diye sıkı sıkı sarılması gözlerinin içine uzun uzun bakması da ayrı bir mutluluktur.
Ayrıca bu hayatı heyecanlı güzel bir hale getirmek yine sana bakar.
Şimdi söyleyeceğim beni de kapsıyor genel olarak söylüyorum kimse üstüne alınmasın.
Eğer sende veya bende veya başka birinde hayatını renklendirebilme beceresi yeteneği yoksa senin söylediğin ortaya çıkıyor.
Hayatını heyecanlı hale getirecek eşinle mutlu olup torun sevecek olan da sensin.
Bunlar bir bakıma benim hayallerim.
Bu hayallerime kavuşayım da sabit bir işte bütün ömrümü tüketeyim dert değil.
Önemli olan aile saadeti kurabilmektir.
Bu da senin sabrına ve becerine kalmış bir durumdur.
Bardağa nereden baktığınla ilgilidir.
ortalama ömür 65 sene.70 yaşına kadar yaşadık diyelim
18 yaşına kadar lise
22 yaşına kadar üniversite veya askerlik
22 yaşından sonra çalış
25 yaşında evlen
30 yaşında çocuk yap
33 yaşında bir çocuk daha yap
40 yaşında çocuklar okula başlar
50 yaşında çocuklar liseye başlar
55 yaşında lise biter.
60 yaşında çocukların üniversiteyi bitirir.
65 yaşında emekli olursun ikramiye alırsın
kaldı 5 sene ömür kemal sunal ne diyor zamansız gelen paranın içine sıçarım.
artık o 5 sene rahat yaşarsın.
kesinlikle inançlı olmak güzel birşeydir.Fakat günümüz olaylarını ve insan ilişkilerini iş ilişkilerini tesavvufi konulara dayatamıyorum. En basiti ben yapamıyorum
bana bazen bir şeyler tersmiş gibi geliyor 1 yılda nereye geldiğimi neler yaptığımı düşününce bazen çok şey değiştiğini bazense hiç değişmediğini hissediyorum.Perspektif ile alakalı sanırım
Çoğu zaman kaçış düşünüyorum aslında bu ülkeye ve bulunduğum duruma bakınca ama pişman olup dönememekte var sonra geldiğim noktadan daha kötülerini düşünüp biraz vicdan rahatlatıyorum 2-3 müzik dinleyip bir kaç motor ilanı bakıp kafayı dağıtıyorum.
Geçiyor yada geçiyor gibi oluyor sonra kız söylenmeye başlıyor anlık telaşlara dönüyoruz
Tek önerim biraz yanlız kal ve kendini dinle sessiz sakin ortamda birazcık olsun sakinlersin.
Hayat ile aramıza; yapay, değer yargılarıyla oluşturulmuş, toplumsal zırvalıklarla beslenmiş setler çekmezsek, bizim için hayat her şey...
İçinde bulunduğumuz güzelliği, streç filme bütünüyle sarılmış şekilde yaşamaya çalışıyoruz. Bir nefes alabilmek, hayatta kalmak ile eşdeğer oluyor.
İnsan yırttı mı kendi yarattığı kozasınıhayatın doyulmaz güzellikte sınırsız fırsatlarıyla karşılacak.
Kimi olayları ayrıntılara boğularak değil, büyük fotoğrafa uzaktan bakarak daha iyi değerlendirebiliriz...
En temeldeki bakış açımız; tüm yaşamı algılamamızı ve yaşama yön verişimizi belirleyen en ağır unsur. Buradaki hatalarımız, hayatı çekilmez kılıyor işte...
Dinledim sizi geldim oturdum sahilde cayimi yudumluyorum bide is gorusmesinden ciktim oda kotu gecti ama yalnizlik guzelmis
Hayat bizim isteklerimiz ve beklentilerimizle geçer. Çoğu zaman farkedemeyiz sahip olma arzusunun sahip olmaktan daha güzel olduğunu. Gözlerinizi kapayıp şöyle bir düşünün. Sırasıyla sahip olmak istediklerinize sahip olduğunuzu, git gide daha çoğunu isteyipde herşeye sahip olduğunuzda hayat ve sahip olduklarınız anlamını kaybedecek ve değişik bir boyuta geçeceksiniz.
İnsan olmak ve kusurlu olmak ne kadar harika bir duygu
Kusursuz bi cennetin ne kadar sıkıcı olduğunu ancak oradan inenler bilebilirler
Mutluluk ise; basitçe, kusurların arasında saklı...
Motosikleti; biraz da, geri gitmeyen bir yoldaş olduğu için seviyorum. Hep ileri; ama, hep ileri gidiyor... Geçmişle hesabınız kalmamışsa, tam size göre motosiklet.
Size göre de; daha keşfedilecek, yaşanacak çok şey varsa, haydi atlayın motosikletinize...
Çoğu gelişmiş ülkelerde sisteme karşı olup hayatlarını sokakta yaşayan insanlar var fakat öyle bir yaşam için çok küçük şeylerden mutlu olmayı bilmek gerek.
Keşke hayat filmlerdeki gibi olsa.Örneğin; hiç çalışmayayım 1 motosikletim olsun, tüm dünyayı gezeyim dersin.Fakat bunun için ciddi birikimin olması gerek.Ayrıca seni ülkene bağlayan bir işin olmadığı için çoğu ülkeye vize alamazsın.
Herkesin hayattan beklentisi farklı.İnsan istediği hayatı bilip, yaşamına adapte edebildiği kadar etmeli.
modern yaşam mutluluğu yeni bir eşyaya sahip olmak gibi şekillendiriyor zihnimizde.
heyecanla alıp kenara attığınız onlarca şeyi düşünün.
bu tip mutluluklar geçicidir. siz sahip olduklarınıza bakın.
aile, arkadaş, kahkaha atmak, sürprizler hazırlamak, tanımadığın ve ihtiyacı olan birisine yardım etmek.
mutluluğun sırrı daha fazlasını istemekte değil, minimal yaşayıp küçük çiftliğinizi (sahip olduğunuz herşey) en güzel şekilde işlemektir.
sahip olduklarınızı gözden geçirip onlarla ilgilenin.
insanoğlu doymayı öğrendiği zaman kendisine zaman ayırabiliyor.
arkadaş ortamında kahkahaya boğulurken, ailecek battaniye altında sohbet ederken, az yakıp çok özgürlük sunan ufacık bir motor üzerinde yol alırken.
benim gibi "ben dünyanın en zengin adamıyım" diyebiliyor.
Hepsi göreceli.Kimisine göre ihtiyaçlarının karşılanması bir mutlulukken,kimi akşam karnını doyurduğu için mutlu oluyor.Sadece maddiyat mutluluk getirmiyorken ,maddiyatın taşıdığı maneci duygulara nasıl ulaşacağız.Sadece tüketmek değilken mutluluk ,üretmeyi öğrenebiliyor muyuz?Sorumlulukları yerine getirmek mutluluk kaynağı olabilir mi?
Hayat'ın anlamı sadece mutluluk olabilir mi?Hayat çok önemli mi?
Çok derin konu....
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
